Posted by അപ്പോഴേക്കും അവർ ഒരു പപ്പായ മരത്തിന്റെയടുത്ത് എത്തിയിരുന്നു.
“ഇതിനടുത്തെത്താനാ ഞാൻ ഓടിയെ,”
പപ്പായ മരത്തിൽ വളർന്നു തിങ്ങിക്കിടന്ന കായ്കളിലേക്ക് നോക്കി കൊച്ചമ്മിണി പറഞ്ഞു.
“നീ അതേന്ന് ഒന്നിങ്ങു പറിച്ചെ…”
അവൾ കുഞ്ഞുമോനോട് പറഞ്ഞു.
“എന്നാ ആൻറ്റിക്ക് വിശക്കുന്നുണ്ടോ?”
വഴിയരികിൽ കിടന്ന ഒരു നീണ്ട കമ്പെടുത്ത് കുഞ്ഞുമോൻ ചോദിച്ചു.
“വിശന്നിട്ടൊന്നും അല്ല കുഞ്ഞുമോനെ…നീ ആദ്യം ഒന്ന് പറിച്ചു താ. എന്നിട്ട് ഞാൻ വിസ്തരിക്കാം…”
കുഞ്ഞുമോൻ കമ്പുകൊണ്ട് ഒരു വലിയ പപ്പായ കുത്തി താഴെയിട്ടു. കൊച്ചമ്മിണിയതെടുത്ത് തൊണ്ട് നീക്കം ചെയ്യാതെ കടിച്ചു തിന്നാൻ തുടങ്ങി.
“അയ്യേ…”
അത് കണ്ട് കുഞ്ഞുമോൻ പറഞ്ഞു.
“അതിന്റെ തൊണ്ട് ചെത്തീട്ടല്ലേ ആൻറ്റി തിന്നണ്ടേ? അപ്പടി ചെനയാ തൊണ്ട് മൊത്തം!”
“ഇപ്പം ഞാൻ ഇങ്ങനെയാ തിന്നേണ്ടത്,”
തീറ്റയ്ക്കിടയിൽ കുഞ്ഞുമോൻ പറഞ്ഞു.
“അല്ലേൽ ആ നാറീടെ കൊച്ച് എന്റെ വയറ്റി വളരും…പെണ്ണിനെ ഊമ്പിക്കുന്നോമ്മാരുടെ കൊച്ചിനെ ഒണ്ടാക്കാൻ എന്നെക്കൊണ്ട് പറ്റത്തില്ല…”
കുഞ്ഞുമോന് അത് പുതിയ ഒരറിവായിരുന്നു.
പപ്പായയ്ക്ക് ഗർഭം അലസിപ്പിക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടോ?
കൊച്ചമ്മിണി തീറ്റ കഴിഞ്ഞ് കുഞ്ഞുമോനെ നോക്കി.
കൊച്ചമ്മിണിയുടെ കണ്ണുകൾ അവന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് നീങ്ങി.
അതിന്റെ മുഴപ്പിലേക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകളുടക്കിയപ്പോൾ അവനൊന്ന് ചൂളി.
“ആന്റ്റി എന്നതാ തപ്പുന്നെ?”