Posted by അവൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു.
“നിക്ക് ആന്റ്റി…നിക്കാൻ!”
അവന്റെ ശബ്ദം ഉച്ചത്തിലായതിനാൽ അവൾ പെട്ടെന്ന് നിന്നു.
“എന്നാടാ?”
അവൾ തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് ചോദിച്ചു.
“ആന്റി എന്നാത്തിനാ ഓടുന്നെ?”
“പിന്നെ അവടെ പൊറുതി തൊടങ്ങാണാരുന്നോ?”
അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ദേഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു.
“ആന്റി കരയുന്നത് അങ്കിളിനെ ഓർത്താണോ?”
കൊച്ചമ്മിണി അവനെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി.
“അയ്യടാ! ഓർത്ത് കരയാൻ പറ്റിയ ഒരു ചളുക്ക്! നീ ഒന്ന് പോടാ ചെറുക്കാ!”
“പിന്നെ അവനോട് ഞാൻ കുട്ടാപ്പീനെ വഞ്ചിച്ചു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് കരഞ്ഞതോ?”
“അത് പിന്നെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടാവൊണ്ടാരുന്ന ഒരുത്തൻ വെറും ഊളയാന്ന് അറിയുമ്പം ആരായാലും ഒന്ന് വിഷമിക്കില്ലേ? അല്ലാതെ!”
“ഓഹോ!”
കുഞ്ഞുമോന്റെ മുഖം ചുവന്നു.
“അപ്പം ഞാൻ വെറും ശശിയായി!”
“നീ എപ്പഴാ അവടെ വന്നത്?”
അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ചുഴിഞ്ഞ് നോക്കിക്കൊണ്ട് കൊച്ചമ്മിണി ചോദിച്ചു.
“ഞാൻ ജസ്റ്റ് അന്നേരം വന്നതേ ഒണ്ടാരുന്നൊള്ളൂ!”
“പോടാ മൈരേ വെടിയടിക്കാതെ! നേര് പറയെടാ നീ വന്നിട്ട് കൊറേ നേരം ആയിരുന്നില്ലേ?”
അവളുടെ നോട്ടത്തിന് മുമ്പിൽ കുഞ്ഞുമോൻ പതറി.
“എന്നിട്ട് എന്നെടുക്കുവാരുന്നു? സീൻ പിടിക്കുവാനാകുന്നല്ലേ? നാണവൊണ്ടോടാ പട്ടീ നെനക്ക്? സ്വന്തം അപ്പന്റെ പെങ്ങള് കളിക്കുന്നത് നോക്കി രസിക്കാൻ?”
“അപ്പന്റെ പെങ്ങക്ക് കണ്ണി കാണുന്നോരോടൊക്കെ കളിക്കാൻ നാണവില്ലല്ലോ! അതി കൊറച്ച് കൊഴപ്പവെ എനിക്ക് എന്തായാലുമുള്ളൂ..”