അത് കേട്ടതും കത്രീനയുടെ കരച്ചിൽ വെളിയിലേക്ക് കേൾക്കുവാൻ തുടങ്ങി.
“എന്നതാ ചേച്ചീ നീയിങ്ങനെ കൊച്ചുപിള്ളാരെപ്പോലെ? നിന്റെ കാര്യം!!”
“നിനക്കറിയാമ്മേല കൊച്ചമ്മിണി,”
മൂക്ക് ചീറ്റികൊണ്ട് കരച്ചിലിനിടയിൽ കത്രീന തുടർന്നു.
“എന്റെ കോച്ച് ടോമി ഇവിടെ ഉണ്ട്. അത്കൊണ്ട് പറയാൻ പാടില്ലാത്തതാ! എന്നാലും കൊഴപ്പാവില്ല. അവനറിയാത്തതായി ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല…ആ മൈരൻ എന്നോട് കെട്ടിക്കോളാമെന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ടല്ലേ അവൻ മെണ കേറി വരുമ്പോഴൊക്കെ ഞാൻ പൂറും കോതോം ഒക്കെ അവനു പൊളിച്ച് കൊടുത്തത്! ഗതിപിടിക്കുവേല അവൻ! ഒടുങ്ങിപ്പോകുവേയുള്ളൂ…”
ദേഷ്യത്തിന്റെ പാരമ്യമാണ് അവർ കത്രീനയുടെ ശാപവാക്കുകളിൽ കേട്ടതെങ്കിലും അവളുടെ ഹൃദയം നുറുങ്ങിയത് ടോമിയ്ക്കും കൊച്ചമ്മിണിയ്ക്കും മനസ്സിലായിരുന്നു.