Posted by രാജേഷ് പറഞ്ഞു.
അത് കേള്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“നിന്‍റെ മമ്മി വീടിന് വെളിയില്‍ ആരും ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ…നമ്മടെ ഫ്രണ്ട്സ് ഒക്കെ കംബൈന്‍ സ്റ്റഡീന്നാന്നും പറഞ്ഞ് നിന്‍റെ വീട്ടില്‍ വന്നപ്പോള്‍ മാത്രമല്ലേ നിന്‍റെ മമ്മിയെ ഞങ്ങളൊക്കെ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ?”
അവന്‍റെ ചോദ്യത്തിനു എങ്ങനെ ഉത്തരം പറയണമെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.
വീടും പറമ്പും വിട്ട് മമ്മി എവിടെയെങ്കിലും മമ്മി പോയതായി എനിക്കോര്‍മ്മയില്ല.
അതെക്കുറിച്ച് താന്‍ ചോദിച്ചിട്ടുമില്ല.
അമ്പലത്തിലോ, ചടങ്ങുകള്‍ക്കോ ഉത്സവാവസരങ്ങളില്‍പ്പോലും.
“എനിക്ക് തോന്നിയ ഒരു കാര്യം കൂടിപ്പറയട്ടെ?”
രാജേഷ് ചോദിച്ചു.
“നിന്‍റെ മമ്മിയ്ക്ക് എന്തോ ഒരു വിഷമമുണ്ട്… ആന്‍റിടെ കണ്ണുകളില്‍ അതുണ്ട്.”
ഞാന്‍ അത് ശരിവെയ്ക്കുന്നത് പോലെ തലകുലുക്കി.
“എന്താ അതിന് കാരണം എന്നറിയാമോ നിനക്ക്?”
അവന്‍ തുടര്‍ന്നു ചോദിച്ചു.
ഞാന്‍ ‘ഇല്ല’ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ തലകുലുക്കി.
അവനപ്പോള്‍ എന്തോ ചുഴിഞ്ഞാലോചിച്ചു.
“അനിലേ…”
രാജേഷ് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“എടാ നീ പറഞ്ഞില്ലേ മമ്മിയ്ക്ക് ഒരു ലൈന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നൂന്ന്? ഇനി അതെങ്ങാനുമാണോ?”
“അറിയില്ലടാ…”
ഞാന്‍ നിസ്സഹായതയോടെ അവനെ നോക്കി.
സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ച് യാത്ര പറഞ്ഞ് അവന്‍ പോയി.
നാട്ടുവഴിയിലൂടെ, ഇരു വശവും വളര്‍ന്നു നിന്ന മരങ്ങളുടെ മണവും കാറ്റുമറിഞ്ഞ് ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
ഗേറ്റ് തുറന്ന് അകത്ത് കയറി.
പതിനഞ്ച് ഏക്കറോളം വിസ്തീര്‍ണ്ണമുള്ള പറമ്പിന്റെ ഏകദേശം നടുഭാഗത്ത് ആയാണ് ഞങ്ങളുടെ വീട്.
പാരമ്പര്യത്തിന്‍റെ പ്രൌഡി തോന്നിക്കുന്ന വലിയ ഒരു വീട്.
വീട് വലുതാണ്‌ എങ്കിലും അതില്‍ താമസിക്കുന്നത് ഞാനും മമ്മിയും പാപ്പായും ഞങ്ങളുടെ ഒരു വയസ്സാകാന്‍ പോകുന്ന കുഞ്ഞനുജത്തിയും മാത്രമാണ്.
പകല്‍ സമയങ്ങളില്‍ പണിക്കാരുണ്ടാവും.