Posted by അവന് അവളെ ഗൌരവത്തോടെ നോക്കി.
“അറിയാം ഏട്ടാ…പിന്നെ …പിന്നെ ഓസ്മിയം ടെട്രോക്സൈഡ്….”
ആ മാരക വിഷത്തിന്റെ പേര് ഷബ്നം ഉച്ചരിച്ചപ്പോള് റിയ അവളെ നോക്കി.
ഷബ്നം പുഞ്ചിരിയോടെ റിയയെ നോക്കി.
ജോയല് വസ്ത്രങ്ങള്ക്കുള്ളില് ഒളിപ്പിച്ച തോക്കുകള് പരിശോധിച്ച് ഉറപ്പ് വരുത്തി.
ലാലപ്പന് വാനിന്റെ സീറ്റിനടിയില് നിന്നു കലാഷ്നിക്കോവ് പുറത്തെടുത്തു.
പോക്കറ്റില് റിവോള്വര് ഉണ്ടെന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി.
*******************************************************
“മോന് പോയ സ്ഥലം ദൂരെയാണോ മേനോന്?”
മഹേശ്വര വര്മ്മ, രാകേഷിന്റെ അച്ഛന്, പദ്മനാഭന് തമ്പിയോട് ചോദിച്ചു.
മൈക്കിലൂടെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുള്ള അറിയിപ്പ് നല്കിക്കഴിഞ്ഞതേയുള്ളൂ അയാളപ്പോള്.
“ഇവിടെ നിന്നും ഇരുപത് കിലോമീറ്റര് ദൂരമുണ്ട്,”
പദ്മനാഭന് തമ്പി പറഞ്ഞു.
“വര്മ്മ സാര് പേടിക്കേണ്ട! രാകേഷ് വിജയിച്ചു വരും!”
“ചുമ്മാ അവിടെ വരെ ഒന്ന് പോയാലോ എന്നാലോചിക്കുന്നു!”
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
“അങ്ങനെയെങ്കില് ഞാനും വരാം!”
പദ്മനാഭന് തമ്പി ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് പോകാം!”
മഹേശ്വര വര്മ്മയുടെ മുഖം പ്രസന്നമായി.
“ആരും അറിയണ്ട! പ്രത്യേകിച്ചും പെണ്ണുങ്ങള്!
പദ്മനാഭന് തമ്പി തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.
അഞ്ചു നിമിഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞപ്പോള് തിരികെ വന്നു.
“എങ്ങോട്ട് പോയതാ?”
പുറത്തേക്ക്, കാറിനടുത്തേക്ക് നടക്കവേ മഹേശ്വര വര്മ്മ തിരക്കി.
“പോകുന്ന സ്ഥലത്തിന്റെ പ്രത്യേകത അനുസരിച്ച് അല്പ്പം പ്രിപ്പറേഷന് ഒക്കെ വേണ്ടേ സാര്!”
പദ്മനാഭന് തമ്പി ചിരിച്ചു.
“എന്നുവെച്ചാല്?”
മനസ്സിലാകാതെ മഹേശ്വര വര്മ്മ ചോദിച്ചു.
“പോക്കറ്റില് ഉഗ്രനൊരു സാധനമുണ്ട്…”