Posted by അവര് വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
ഗായത്രി അപ്പോള് അവര്ക്ക് നേരെ കൈകൂപ്പി കാണിച്ചു.
ജോയല് തിങ്ങി നിറഞ്ഞ കൃതജ്ഞതയോടെ അവരെ നോക്കി.
“പോകട്ടെ ഞാന്?”
ജയശ്രീ മാഡം അവരില് നിന്നും പോയപ്പോള് ജോയല് ചോദിച്ചു.
അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വീണ്ടും വിഷാദം കടന്നു വന്നു.
അവള് തലകുലുക്കി.
“വീട്ടില് ചെന്ന് എന്നെ വിളിക്കണം…അല്ലെങ്കില് ഞാന് വിളിക്കാം…നാളെ ..നേരത്തെ വരണം..ഞാന് വരും നേരത്തെ ..എനിക്ക് വയ്യ ജോ …ജോയെ കാണാതെ…”
“നേരത്തെ വരാം…”
അവന് പറഞ്ഞു.
“ഞാന് രബീന്ദ്ര വിഹാറില് കാണും… “
അവള് പറഞ്ഞു.
“ജോ ആദ്യം ലെക്ചര് ഹാളിലേക്ക് പോയിട്ട് നേരെ അങ്ങോട്ട് വരണം…”
“ശരി…”
അവന് തലകുലുക്കി.
അപ്പോഴേക്കും അവളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകാന് കാറെത്തി.
ജോ ഷെഡ്ഢില് നിന്നും ബൈക്കെടുത്തു.
ബൈക്ക് സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്തപ്പോഴേക്കും ഗായത്രിയുടെ കാര് നീങ്ങാന് തുടങ്ങിയിരുന്നു.
ജോയല് അങ്ങോട്ട് നോക്കി.
കാറിനകത്ത്, തന്നെ നോക്കി അവള് കണ്ണുകള് തുടയ്ക്കുന്നത് അവന് കണ്ടു.
പെട്ടെന്ന് വീട്ടിലെത്തണം.
ഉച്ചയായപ്പോള് മൊബൈല് ബാറ്ററി ഡെഡ് ആയത്കൊണ്ട് പപ്പായെയോ മമ്മിയെയോ ഒന്ന് വിളിക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല.
വീട്ടിലെത്തിക്കഴിഞ്ഞ്, ഗേറ്റ് തുറന്ന്, ബൈക്ക് ഗ്യാരേജില് വെച്ച് ആശ്വാസത്തോടെ അവന് കാളിംഗ് ബെല്ലില് വിരലമര്ത്തി.
പ്രതികരണമില്ല.
ചുറ്റുവട്ടം മുഴുവന് നിശബ്ദമാണ്!
സമീപത്തുള്ള വീടുകളുടെ പരിസരങ്ങളിലും ശബ്ദങ്ങള് മരവിച്ച് കിടക്കുന്നു!
ഇന്നെന്താ ഇങ്ങനെ?
“മമ്മാ…!”
അവന് ഉറക്കെ വിളിച്ചു.
പെട്ടെന്ന് കതകിനു പിമ്പില് ചലനങ്ങള് അവനറിഞ്ഞു.
കതക് സാവധാനം തുറക്കപ്പെട്ടു.