Posted by അർജ്ജുൻ എന്ന് അറിയാതെ വിളിച്ചതിന്റെ അനൗചിത്യമോർത്ത് ഷഹാന ഒരു നിമിഷം സ്തംഭിച്ചു.
“പേടിക്കേണ്ട,”
അത് കണ്ട് അർമീന ഷഹാനയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“അർജ്ജുൻ എല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞു,”
സംഘാംഗങ്ങൾ പരസ്പ്പരം നോക്കി.
“ഞാൻ ഏത് കുറ്റവും ചെയ്യാം,”
അർമീന പറഞ്ഞു.
“എന്തും! പക്ഷെ രാജ്യദ്രോഹം അതെനിക്ക് പറ്റില്ല. സ്വന്തം രാജ്യത്തെ വഞ്ചിക്കാൻ എനിക്കാവില്ല. നിങ്ങൾ എന്ത് ന്യായം പറഞ്ഞ് വാദിക്കാൻ നോക്കിയാലും എന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ കണ്ണിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾ രാജ്യദ്രോഹികളാണ്! ഞാനോ രാജ്യദ്രോഹികൾക്ക് അഭയം കൊടുത്തവളും!”
“അർമീ….!
സങ്കോചത്തോടെ അർജ്ജുൻ അവളെ നോക്കി. അവളുടെ തോളിൽ നിന്ന് അർജ്ജുൻറെ താഴേക്ക് ഊർന്നു വീഴാൻ തുടങ്ങി. അതുകണ്ട് ഷഹാന അവനെ താങ്ങി.
“അർജ്ജുൻ! എന്റെ അർജ്ജുൻ!!”
അവന്റെ മുറിവിൽ നിന്ന് വീണ്ടും രക്തപ്രവാഹമുണ്ടാകുന്നത് കണ്ട് ഷഹാന കരഞ്ഞു. അർമീനയുടെ മുഖത്തും വിഷാദം താളം കെട്ടി.
“എനിക്ക് കിട…ഒന്ന് കിടക്കണം അർമീന…”
അർമീന അവനെയും കൊണ്ട് നിലത്ത് വിരിച്ച സപ്രമഞ്ചത്തിൽ ഇരുന്നു.
അവന്റെ ശിരസ്സ് അവളുടെ മടിയിൽ വിശ്രമിച്ചു. അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് അർമീന ഉറ്റുനോക്കി.
ഷഹാനയും സിദ്ധാർഥും ഫൈസലും അവർക്ക് ചുറ്റുമിരുന്നു.
“അർമീ…”
അർജ്ജുൻ കയ്യുയർത്തി അവളുടെ തലമുടിയിൽ തൊടാൻ ശ്രമിച്ചു.
അവൾ അവന്റെ കയ്യിൽ കൂട്ടി പിടിച്ചു.
“വെള്ളം…”
അവൻ പറഞ്ഞു.
ആ നിമിഷം ഷഹാന അകത്തേക്ക് കുതിച്ചു. വെള്ളം നിറച്ച ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് ബോട്ടിലും ഒരു ഗ്ളാസ്സുമായി അവൾ അതേ വേഗത്തിൽ തിരികെയെത്തി. അവന്റെ സമീപമിരുന്ന് ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് വെള്ളം പകർന്ന് അർമീനിയയുടെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്തു.