“റോസിലി…നേര് പറ…നീ ദിവസോം കൊറേ പ്രാവശ്യം പൂറ്റിൽ വിരലിടാറില്ലേ?”
റോസിലി ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു.
“എന്ത് വൃത്തികേടാ നിങ്ങളീ ചോദിക്കുന്നെ? അതും എന്റെ മോന്റെയും നിങ്ങടെ മോൾടെയും കേൾക്കെ…!!”
അവൾ ശബ്ദമുയർത്തി.
“നിങ്ങൾ അല്ല…ഡോക്റ്റർ ..ഡോക്റ്റർ ഏന് വിളിക്കണം എന്നെ…”
അയാൾ അവളുടെ നേർക്കടുത്തു.
“നിന്റെ ചെറുക്കന്റെ അസുഖം മാറണമെങ്കിൽ സത്യം പറയാതെ പറ്റില്ല ഷൈജുവിന്റെ മമ്മി…പറ..നീ ദിവസോം കൊറേ പ്രാവശ്യം പൂറ്റിൽ വിരൽ ഇടാറില്ലേ?”
അയാളുടെ കണ്ണുകൾ തന്നെ തളർത്തുന്നത് പോലെ റോസിലിക്ക് തോന്നി. അവൾ നിസ്സഹായതയോടെ ഷൈജുവിനെ നോക്കി.
“പറ!”
ഡോക്റ്റർ ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചു.
“ശരിയാ…നേരാ…”
റോസിലി അപാരമായ ലജ്ജയോടെ മുഖം കുനിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ഡോക്റ്റർ രമ്യയെ നോക്കി.
“മോളെ മോൾ ഇവന്റെ കാര്യം നോക്ക്…ഓർമ്മയുണ്ടോ? സി ബി റ്റി. ആന്റി ഡിപ്രസന്റസ് , നാൽട്രെക്സോൺ, ആന്റ്റി ആൻഡ്രോജൻസ് സെറം…ഇത് കൂടാതെ സ്റ്റെൻഡ്ര, സിയാലിസ്, ലെവിട്രാ ആവശ്യമെങ്കിൽ…ഓക്കേ…”
“ഓക്കേ..ഡാഡി…”
“നിങ്ങള് വാ…”
ഡോക്റ്റർ അശോക് റോസിലിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
അവൾ അനുസരണയോടെ അയാൾക്ക് പിന്നാലെ ചെന്നു.
അവർ അടുത്ത മുറിയിൽ കയറി.
കതക് ചാരിയിട്ടു.
“എന്തിനാ ദിവസോം വിരലിടുന്നെ നീ?”