“പോട്ടെടാ? നീ പേടിക്കണ്ട! നിന്റെ പ്രോബ്ലം ഷുവർലി മാറും. ബൈ!”
അവനും കൈയുയർത്തി കാണിച്ചു. അവൾ അവിടെ നിന്നും പോയി.
“ശരി!”
ഡോക്റ്റർ അവരെ നോക്കി.
“നിങ്ങൾ ഇരിക്ക്…”
റോസിലിയും ഷൈജുവും ഡോക്റ്റർക്ക് അഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. ഡോക്റ്റർ റോസിലിയെ ചോദ്യരൂപത്തിൽ നോക്കി . ഷൈജുവിന്റെ രോഗവിവരങ്ങൾ റോസിലി പറയാൻ തുടങ്ങി.
“ഞാനെങ്ങനെയാ ഒരു ആൺ ഡോക്റ്ററോട് ഇതൊക്കെ പറയുവാന്ന് എനിക്ക് അറീത്തില്ല…”
റോസിലി ജാള്യതയോടെ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ നിങ്ങക്ക് രോഗവിവരം പറയാൻ വേണ്ടി എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് പെണ്ണാകാൻ പറ്റുവോ? ശ്ശെടാ!”
ഡോക്റ്റർ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.
“നിങ്ങൾ പറയുന്നേ! എന്നാത്തിനാ പേടിക്കുന്നെ? ശ്ശെടാ !”
റോസിലി പിന്നെയും നാണിച്ചു. സ്വയമറിയാതെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഡോക്റ്ററുടെ മടിയിലേക്ക് പോയി. മുൻഭാഗം ഇപ്പോഴും വീർത്ത് പൊങ്ങി നിൽക്കുന്നു. എന്തൊരു മനുഷ്യനാണ് ഇത്! ഒരു കൺസൾട്ടേഷൻ മുറിയിലിരുന്ന് രോഗിയുടെ അമ്മയോട് തെറിയും വൃത്തികേടും പറഞ്ഞ് സാധനത്തിൽ പിടിച്ച് രസിക്കുന്നു! അതും സ്വന്തം മകൾ അടക്കമുള്ളവർ നോക്കി നിൽക്കുന്നു എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ! ഡോക്ട്ടരും ഷൈജുവുമായി എന്തെങ്കിലും വ്യത്യാസമുണ്ടോ? സ്വയം ചികിത്സിക്കാനറിയില്ലാത്ത ഒരു ഡോക്ടറുടെയടുത്തേക്കാണോ താൻ മകനെയും കൊണ്ട് വന്നത്?
റോസിലി നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഡോക്റ്റർ പൊങ്ങിയിരിക്കുന്ന മുൻഭാഗത്തേക്ക് കൈകൊണ്ടുവന്നു.
“എന്താ ഇവന്റെ പ്രശ്നം?”
“സാറേ ഇവൻ എപ്പോഴും മുറീൽ കേറി കതകടയ്ക്കും. എന്തോരം വിളിച്ചാലും പൊറത്തേക്ക് വരികേല,”
“അത് വല്ലതും പഠിക്കാനാരിക്കും,”