Posted by “കോന് ഹേ മമ്മി?”
“ഒഹ്! ഈ ഹിന്ദിക്കാര്ക്കൊക്കെ എന്നാ മുടിഞ്ഞ ഒരു ലുക്കാടാ!”
അവര്ക്കെതിരെയുള്ള കോണ്ക്രീറ്റ് ബെഞ്ചില് നിന്നുമാണ് ജെയിംസ് ആ വാക്കുകള് കേട്ടത്. ആ പറഞ്ഞത് ആരാണ് എന്നറിയാന് അവന് പതിയെ മുഖം തിരിച്ചു നോക്കി.
“എഹ്!”
ജെയിംസ് അദ്ഭുതത്തോടെ ലിസ്സിയോട് പറഞ്ഞു.
“മേനേ ഐസേയി ബോല് രഹാ ഥാ! വൊഹ് തോ സച്ച് നികല് ഗയ!”
[രണ്ട് ബോയ് ഫ്രണ്ട്സ് ഉണ്ടാകും എന്ന് ഞാന് ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാരുന്നു! അതിപ്പം സത്യമായിത്തീര്ന്നല്ലോ!]
തങ്ങള്ക്കെതിരെയിരുന്നവരില് നിന്നും വന്ന ആ വാക്കുകള് ലിസ്സിയും കേട്ടു എന്ന് ജെയിംസിന് അവരുടെ മുഖഭാവത്തില് നിന്നും മനസ്സിലായി.
എങ്കിലും അവര് ഹിന്ദിയിലുള്ള സംസാരം തുടര്ന്നു.
“ദേര് ഹോരഹീഹേ മമ്മി..ജല്ദി കീജിയേ നാ!”
[നേരം പോണു മമ്മി! വേഗമാകട്ടെ!]
ജെയിംസ് ലിസ്സിയോടു പറഞ്ഞു.
“എന്റെ മനോജേ! എന്നാ മുടിഞ്ഞ ചരക്കാടാ ഇത്!”
ജെയിംസ് സാവധാനം മുഖം തിരിച്ചു നോക്കി. മുമ്പിലെ കോണ്ക്രീറ്റ് ബെഞ്ചില് രണ്ട് ചെറുപ്പക്കാര് ഇരിക്കുന്നുണ്ട്. ഏകദേശം ഇരുപതിനടുത്ത പ്രായം തോന്നിക്കും ഇരുവര്ക്കും.
“എടാ, ആസിഫെ, മൈരേ, പതുക്കെ പറയെടാ! അവര് കേക്കൂന്നെ!”
മനോജ് തന്റെ കൂട്ടുകാരനെ വേവലാതിയോടെ നോക്കി.
“കേട്ടാ എന്നാ?”
ആസിഫ് പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.
“രണ്ടിനും ഒരു കോപ്പും തിരിയേലടാ…ഹിന്ദിക്കാരാന്നെ! കണ്ടാ അറീത്തില്ലേ? ഇങ്ങനെ ചൊവന്നു കൊഴുത്ത് ഏതേലും മലയാളീനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ നീ?”
അതിനിടെ ലിസ്സി സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ചിരുന്നു.
“മമ്മി സിര്ഫ് ഹിന്ദിമേ ബാത്ത് കര്നാ! ഓക്കേ?” [മമ്മി ഹിന്ദിയിലേ സംസാരിക്കാവൂ, ഓക്കേ?]
ജെയിംസ് മമ്മിയോട് പറഞ്ഞു.
“ക്യോ ബേട്ടാ?
[അതെന്തിനാ?]
“മുജേ ലഗ്താ ഹേ കി യേ ദോനോം ക്രിമിനല്സ് ഹേ! ഇനേ ബാത്ത് കര്നേ ദോ!”
[എനിക്ക് തോന്നുന്നു ഇവമ്മാര് രണ്ടും ക്രിമിനല്സ് ആണെന്നാണ്…ഇവമ്മാര് എന്നതാ പറയുന്നേന്ന് നോക്കട്ടെ!]
“ലേകിന് ബേട്ടാ യേ ദോനോം മേരെ ബാരെ മേ കിത്നി ഗന്ധി ഗന്ധി ബാത്തെ കര്ത്തെ ഹേ! മാലൂം ഹേ തുജെ?”
[പക്ഷെ എടാ ഇവമ്മാര് രണ്ടും എന്നെപ്പറ്റി എന്തൊക്കെ വൃത്തികേടുകള ഈ പറയുന്നേ? അറീത്തില്ലേ നെനക്ക് അത്?]