Posted by കൂട്ടത്തിൽ ഫാദർ ഗ്രേഷ്യസിനെപ്പോലെയുള്ളവരെ കണ്ടിട്ട് ചാക്കോച്ചിയോടുള്ള താൽപ്പര്യം കുറയ്ക്കരുത് എന്ന് പ്രത്യേകമെഴുതാൻ ഞാൻ മറന്നില്ല.
അടുത്ത മുപ്പത്തിയാറു മണിക്കൂറുകൾ വളരെയിഴഞ്ഞാണ് നീങ്ങിയത്.
എനിക്ക് ഒന്നിലും ശ്രദ്ധിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
കാക്കനാട്ടെ എന്റെ വീട്ടിൽ എന്തൊക്കെയായിരിക്കും നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുക എന്ന ചിന്ത എന്നെ മഥിച്ചു.
അവസാനം സിഗ്നൽ കവറേജ് ഏരിയയിലെത്തിയപ്പോൾ ആകാംക്ഷയോടെ ഞാനെന്റെ ഇൻബോക്സ് റീഫ്രഷ് ചെയ്തു.
ഗീതികയിൽ നിന്നുള്ള മെയിൽ വന്ന് കിടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ മുഖത്ത് അത്യാഹ്ലാദത്തിന്റെ തിരയിളക്കമുണ്ടായി.
ഒരു ദിവസം മുമ്പ് അയച്ച മെയിൽ.
ആകാംക്ഷയോടെ ഞാനത് തുറന്ന് വായിക്കാൻ തുടങ്ങി.
എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട രാജേഷേട്ടാ,
രാജേഷേട്ടന്റെ മെയിൽ വായിച്ച് സന്തോഷം കൊണ്ട് ഞാൻ കരഞ്ഞുപോയി.
എന്റെ എല്ലാ ഭാരവും കുറയുന്നത് പോലെ തോന്നി.
സത്യത്തിൽ കഴിഞ്ഞ ദിവസം സംഭവിച്ചതൊക്കെ ഞാൻ ഒന്നും ഒളിക്കാതെ രാജേഷേട്ടന് തുറന്നെഴുതിയപ്പോൾ, രാജേഷേട്ടൻ ദേഷ്യപ്പെടുമെന്ന് സത്യമായും ഞാൻ പേടിച്ചുപോയിരുന്നു.
അയാളുടെ മടിയിൽ കവച്ച് വിടർന്നിരിക്കുന്ന കാര്യമൊക്കെയല്ലേ കഴിഞ്ഞ മെയിലിൽ എഴുതിയത്?
കവച്ചിരുന്നത് മാത്രമോ?
ചാക്കോച്ചേട്ടന്റെ മടിയിൽ വിടർന്ന് തുടകളൊക്കെ അകത്തി കവച്ചിരുന്ന് രാജേഷേട്ടന്റെ ഭാര്യ അയാളുടെ സാധനം പിടിച്ച് അടിച്ചുകൊടുത്തില്ലേ?
അതും രാജേഷേട്ടൻ താലികെട്ടിയ സ്വന്തം ഭാര്യ!
ഞാൻ ശരിക്കും പേടിച്ചുപോയിരുന്നു രാജേഷേട്ടാ!
കാരണം അതുകഴിഞ്ഞ് എനിക്ക് ഭയങ്കര കുറ്റബോധം തോന്നിയിരുന്നു.
എന്നോട് തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നിയിരുന്നു.
അത് രാജേഷേട്ടനെ അറിയിച്ചപ്പോൾ ആ വെറുപ്പ് കൂടി .
രാത്രി മുഴുവൻ ഞാൻ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന് നേരം വെളുപ്പിക്കുകയാണുണ്ടായത്.
ഉറങ്ങിയേയില്ല.
രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് ജയകൃഷ്ണനെ സ്‌കൂൾ ബസ്സ് കയറ്റിവിടാൻ ഗേറ്റിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അവിടെ ചാക്കോചേട്ടനോ കുഞ്ഞുമോനോ ഉണ്ടാകരുതേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയായിരുന്നു എനിക്ക്.
പക്ഷെ എന്റെ പ്രാർത്ഥന ദൈവം കേട്ടില്ല.
രണ്ടുപേരും ഗേറ്റിനടുത്ത് തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു.