അങ്ങനെ ചെയ്തപ്പം മൈരുകളെ ഞാന് മനസ്സി കുറിച്ച് നിന്റെ രണ്ടെണ്ണത്തിന്റേം വയറ്റീന്നു മൊലപ്പാല് ഞാന് ചര്ദ്ധിപ്പിക്കൂന്ന്! വേശ്യക്കൊണ്ടായ മൈരുകള് മൊലപ്പാല് കുടിച്ചിട്ടൊണ്ടോന്നൊന്നും എനിക്കറീത്തില്ല…”
പിന്നെ നടന്നത് ഒരു താണ്ഡവമായിരുന്നു.
അയാളുടെ കൈകളും കാലുകളും അതിദ്രുതം ചലിച്ചു.
കുഞ്ഞുമോനും ചാക്കോയും ഒരുമിച്ച് അയാളെ എതിരിടാന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവരുടെ ശ്രമം വിഫമമായി എന്ന് മാത്രമല്ല അതയാളെ കൂടുതല് പ്രകോപിതനാക്കി.
അതിന്റെ ഫലമായി മര്ദനമുറകള് ഏറി.
അവരുടെ മുഖത്തും നെഞ്ചിലും വയറിലും നടുവിലും അയാളുടെ കൈക്കരുത്തും കാല്ക്കരുത്തും പതിഞ്ഞു.
അല്പ്പ നിമിഷങ്ങള്ക്കുള്ളില് എഴുന്നേല്ക്കാന് പോലും ത്രാണിയില്ലാതെ ഇരുവരും നിലത്തേക്ക് വീണ് ഞരങ്ങി, അനങ്ങി, കിടന്നു.
“ഫൂ!!”
ഇരുവരുടെയും മേലേക്ക് അയാള് കാര്ക്കിച്ചു തുപ്പി.
“ഇവിടുന്ന് ഓടിപ്പോയില്ലേ ആ അവരാതി…”
അവരെ നോക്കി അയാള് തുടര്ന്നു.
“ഇനി അവളെ കാണണം. കൊന്ന് ഈ കെട്ടിടത്തിന്റെ ഭിത്തിയേല് ഒട്ടിച്ചുതേക്കാന്…”
അയാള് പുറത്തേക്ക് പോയി.
“കു ..കുഞ്ഞ് ..മൊ ..ഒഹ്!! കുഞ്ഞ് മോനെ,”
ഞരങ്ങി വേദനിച്ച് ചാക്കോ കുഞ്ഞുമോനെ വിളിച്ചു.
കുഞ്ഞുമോന് നിലത്ത് കിടന്നുകൊണ്ട് അയാളെ നോക്കി.
“നെനക്ക് എഴുന്നേല്ക്കാന് പറ്റുവോ? പറ്റൂങ്കി എങ്ങനേം ദേവൂനെ വിവരം അറിയിക്ക്… അവളിപ്പം ആ സെക്രട്ടറീടെ വീട്ടി കാണും…”
അത് കേട്ട് കുഞ്ഞുമോന് എഴുന്നേല്ക്കാന് ശ്രമിച്ചു.
സാവധാനം അവന് എഴുന്നേറ്റു നിന്നു.
“വേഗം അറിയിക്കടാ…”
ദയനീയമായ സ്വരത്തില് ചാക്കോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“അല്ലെങ്കി ആ പിശാച് അവളെ കൊല്ലും!”
ഇത്രയും കണ്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള്, കാര്യങ്ങളെല്ലാം കൈ വിട്ടുപോകുന്നു എന്ന്