അവന് വാതില്ക്കലേക്ക് നോക്കി.
“ഓടിയെങ്ങനും രക്ഷപ്പെടാന് നോക്കിയാ നിന്റെ അണ്ടി ഞാന് കണ്ടിക്കും!”
അയാള് കുഞ്ഞുമോന്റെ മുഖഭാവം കണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മര്യാദയ്ക്ക് അവിടെ നിന്നോണം,”
ചാക്കോ വായുവില് വിക്കാനും ചുമയ്ക്കാനും തുടങ്ങി.
“എന്റെ പെമ്പ്രന്നോത്തീനെ നിങ്ങള് രണ്ടുപേരും ഇവിടെയിട്ടാണോടാ എന്നും പണിയുന്നെ?”
അയാള് ചോദിച്ചു.
അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായത്!
ദേവൂട്ടിയുടെ ഭര്ത്താവ്!
“അത് ..അത്…”
ചാക്കോ വിക്കുകയാണ്.
“പറയെടാ!”
ചാക്കോയുടെ കഴുത്തില് നിന്നും പിടി വിടാതെ അയാള് കുഞ്ഞുമോനോട് ചോദിച്ചു.
“അ …അത് ..അ …അതെ…”
അയാളുടെ നോട്ടം കണ്ടിട്ട് ഭയന്ന് പോയത് കൊണ്ടാവണം കുഞ്ഞുമോന് പെട്ടെന്ന് തന്നെ സമ്മതിച്ചു.
“നീയൊക്കെ കളിച്ച് കളിച്ച് ഒള്ള കുണ്ണപ്പാല് മൊത്തം അവടെ മേത്ത് ചീറ്റിച്ചിട്ടാണോടാ അവളിത്രേം വെളുത്തെ? ഇവിടുന്ന് ഓടിപ്പോകുന്ന കണ്ടപ്പും അവടെ നെറം ഒക്കെ ഒന്ന് തെളിഞ്ഞിരിക്കുന്നപോലെ കണ്ടല്ലോ…”
അപ്പോള് അതാണ് കാര്യം!
ഗീതികയെ അയാള് ദേവൂട്ടിയായി തെറ്റിധരിച്ചിരിക്കുന്നു.
പെട്ടെന്ന് അകത്ത് കയറിയതിനാല് അയാള്ക്ക് ശരിക്കും കാണാന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല.
ചാക്കോയെ അയാള് നിലത്ത് നിര്ത്തി.
ചാക്കോയുടെ മുഖത്ത് അല്പ്പം ആശ്വാസംനിറഞ്ഞു.
പക്ഷെ അടുത്ത നിമിഷമാണ് അത് സംഭവിച്ചത്!
ചാക്കോയുടെ മുഖമടച്ച് അടി വീണു.
അയാള് വട്ടം കറങ്ങി നിലത്തേക്ക് വെച്ചു വീണു.
അത് കണ്ട് കുഞ്ഞുമോന് അലറി കരഞ്ഞു.
“മിണ്ടരുത്!”
കുഞ്ഞുമോനെ നോക്കി അയാള് അലറി.