“രാജേഷേ…”
പെട്ടെന്ന് അവിടെക്കൂടിയിരുന്നവരില് ഒരാളായ കേശവേട്ടന് പറഞ്ഞു.
“ജയന് ഇവന് പലപ്പോഴും ബിസ്ക്കറ്റും മിട്ടായിയും ഒക്കെ കൊടുക്കുന്നത് ഞാന് കണ്ടിട്ടുണ്ട്…ജയന് മാത്രമല്ല വേറെ ആമ്പിള്ളേര്ക്കും! എടാ നാറി! നീയെന്നാ ശാസ്ത്രമാടാ ഒണ്ടാക്കുന്നെ?”
പറഞ്ഞയാളുടെ കൈയും രമേശന്റെ മുഖത്ത് പതിച്ചു.
“വേണ്ട…!”
ദയനീയ സ്വരത്തില് രമേശന് പറഞ്ഞു.
“ഒരു അബദ്ധം… ഒരബദ്ധം..ഞാന്…”
പറഞ്ഞു മുഴുമിപ്പിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ചുറ്റും നില്ക്കുന്നവരുടെ കൈകള് രമേശന്റെ ദേഹത്ത് വീണു.
“അരുത്!”
ഫാദര് ഗബ്രിയേല് ഇടയ്ക്ക് കയറി.
“ഇയാള് ചെയ്തത് തെറ്റാണ്! പക്ഷെ നമുക്ക് ആരെയും ശിക്ഷിക്കാനുള്ള അധികാരവുമില്ല…”
ആളുകള് അടങ്ങി.
“രമേശാ…”
ആളുകളുടെ ഇടയില് പതുങ്ങിപ്പമ്മി നില്ക്കുന്ന രമേശിനോട് ഫാദര് ഗബ്രിയേല് പറഞ്ഞു.
“ഹൈലി എജ്യൂക്കേറ്റഡ് അല്ലെ നീ? നീ ചെയ്യുന്ന പോലെ ഒരു കുറ്റകൃത്യം മനുഷ്യരാരേലും ചെയ്യുവോ? പിഞ്ചുകുഞ്ഞിനെ നീ…! എന്നിട്ട് ആ കുറ്റം മറ്റുള്ളവരുടെ മേല് വെച്ച് കെട്ടാന് നോക്കി! ദൈവം അത്ര പെട്ടെന്ന് ഒന്നും പൊറുക്കത്തില്ല കേട്ടോ!”
“ഡോക്റ്റര് പറഞ്ഞത് ഫാദര് ആ സമയത്ത് വന്നില്ലരുന്നെങ്കില് എന്റെ കുഞ്ഞ് …കുഞ്ഞ് ..നമുക്ക് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടെനെ എന്നാ….”
ഗീതിക വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും കൂട്ടത്തില് ഉള്ള ഒരാള് ഫോണ് ചെയ്യുന്നത് എല്ലാവരും കണ്ടു.
“വിളിച്ചത് നൂറിലേക്കാ…”
ഫോണ് ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞ് അയാള് പറഞ്ഞു.