Posted by അവളുടെ സ്വരത്തില്‍ നല്ല അളവില്‍ വെറുപ്പ് കുമിഞ്ഞുകൂടുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.
“ഇനി മേലാ ആപേര് പറഞ്ഞേക്കരുത്! എല്ലാ നിര്‍ത്തുവാ! ഇനി എനിക്ക് വയ്യ…ഒന്ന് വാ വേഗം…രാജേ….”
ഗീതികയ്ക്ക് പറഞ്ഞു മുഴുമിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
കാര്യമെന്താണെന്നു അറിയാന്‍ ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് മോണിട്ടറിലേക്ക് കണ്ണുകള്‍ അയച്ചു.
ഞാന്‍ അമ്പരന്നു.
ഗീതികയ്ക്ക് പിമ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ചാക്കോ!
“നിങ്ങള്‍ ഇതുവരെ പോയില്ലേ?”
ഗീതിക ഈര്‍ഷ്യയോടെ ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ പോകാനോ?”
അയാള്‍ ചിരിച്ചു.
“എന്‍റെ പൊന്നുംകൊടം ഇവിടെ ഇങ്ങനെ നിക്കുമ്പം ഞാന്‍ എങ്ങനെ പോകും?”
“പോയി ഗേറ്റി പോയി നിക്ക് മനുഷ്യാ…ഈയിടെ മൊത്തം കള്ളപ്പണി ആണല്ലോ! അസോസോയേഷന്‍ കാര് അറിഞ്ഞാല്‍ ഒണ്ടല്ലോ! നിങ്ങടെ പണി പോകും!”
“അതിനിപ്പം കുഞ്ഞുമോന്റെ ടേണാ…നൈറ്റാ എന്‍റെ…”
ചാക്കോ അവളുടെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.
“അല്ല! എന്നെ ചാക്കോചേട്ടാന്ന് തെകച്ച് വിളിക്കാത്തെ മാഡം ഇപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍, മനുഷ്യാ എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നോ? എന്നാ പറ്റി?”
“എന്നാ പറ്റാന്‍?”
ഗീതിക പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചടിച്ചു.
“അല്ലാതെ പിന്നെ മഹാരാജാവ് എന്ന് വിളിക്കണോ?”
“ഞാന്‍ പിന്നെ നിന്‍റെ മഹാരാജാവല്ലേ?”
അയാള്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ മുലയിലേക്ക് കൈ കൊണ്ടുവന്നു.
അവള്‍ പെട്ടെന്ന് കൈ തട്ടി മാറ്റി.
“ഇരുപത്തി നാല് മണിക്കൂറും പുന്നാരിക്കാനും കിന്നരിക്കാനും എന്‍റെ കയ്യില്‍ സമയമില്ല…ഇത് മാത്രമല്ല പണി! ഒന്ന് പോയ്ക്കെ!”
“അത് ശരി!”
അയാളുടെ മുഖത്ത് നിന്നു ചിരി മാഞ്ഞു.
മുഖത്ത് ഗൌരവം വന്നു.
“എന്‍റെ കയ്യൊന്നു തൊട്ടപ്പം ആഹ് ഹീ ഹൂ എന്നൊക്കെ സുഖം മൂത്ത് അലറി വിളിച്ചിരുന്ന നീ പെട്ടന്നങ്ങ് മാനസാന്തരപ്പെട്ടോ? കൊള്ളാല്ലോ!”
അത് പറഞ്ഞ് അയാള്‍ ഗീതികയെ വട്ടം പിടിച്ചു.
ഗീതിക കുതറി.
“ദേ, ചാക്കോചേട്ടാ!!”
അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ പറഞ്ഞു.
“ഞാന്‍ സീരിയസ്സായിട്ടാ പറയുന്നേ! ഒന്ന് പുറത്ത് പോണം! ബല പ്രയോഗം നടത്തിയാ ഞാന്‍ ഒച്ചയിടും! പറഞ്ഞേക്കാം കേട്ടോ! നിങ്ങക്ക് ഇരുപത്തിനാല്