Posted by എന്റെ കരച്ചില്‍ എനിക്ക് നിർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല….. എന്റെ തലയും നെഞ്ചും വേദനിച്ചു തുടങ്ങി….
ആര്‍ക്കും വേണ്ടാത്ത വെറും പാഴായ വസ്തുവാണ് ഞാൻ….. മറ്റുള്ളവരെ ഞാൻ ഒരിക്കലും കുറ്റം പറയില്ല, എന്റെ അച്ഛന്‌ അമ്മ അവരെ പോലും ഞാൻ കുറ്റം പറയില്ല — എല്ലാറ്റിനും ഞാൻ തന്നെയാ കാരണം, ഞാൻ കാരണം തന്നെയാ എല്ലാവരും എന്നെ വെറുത്തത്……
എന്റെ മേല്‍ ഒരിക്കലും വെറുപ്പ് തോന്നാത്ത ഇസയെ കൊണ്ട് പോലും ഞാൻ വെറുപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്റെ വേദനയും കരച്ചിലും കൂടി.
പെട്ടന്ന് എന്റെ ചുമലില്‍ ആരോ പിടിച്ചു…. ആ സ്പര്‍ശനം എനിക്ക് അറിയാം — അത് ഇസയാണ്. ആ സ്പര്‍ശനത്തിലൂടെ പോലും ഇസയുടെ മനസ്സ് എനിക്ക് അറിയാൻ കഴിയും…… അത് സ്നേഹ സ്പര്‍ശനം ആണ്…… ഇസ എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്താന്‍ അല്ല വന്നത്, സാന്ത്വനം ഏകനാണ് വന്നത് — എന്നില്‍ നിന്നും സാന്ത്വനം സ്വീകരിക്കാനും കൂടിയാണ് എന്റെ ഇസ വന്നത്.
പക്ഷേ അവളെ അഭിമുഖീകരിക്കാന്‍ ഉള്ള ദൈര്യം എനിക്ക് ഇല്ലായിരുന്നു…. എന്റെ കരച്ചില്‍ അടക്കി പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ അനങ്ങാതെ കമിഴ്ന്ന് കിടന്നു.
“ചേട്ടാ…!!” ഇസ വിളിച്ചു. അവളുടെ കരച്ചില്‍ അവള്‍ അടക്കി പിടിക്കുന്നത് ആ ശബ്ദത്തില്‍ നിന്ന് മനസ്സിലായി.
എന്റെ ഹൃദയം വിങ്ങി, പക്ഷേ ഞാൻ അനങ്ങിയില്ല.
“എന്നെ നോക്ക് ചേട്ടാ….., എനിക്ക് ചേട്ടനോട് ഒരു ദേഷ്യവും ഇല്ല…..” ഇപ്പോൾ അവളും കരഞ്ഞു.
ഇസ കരയുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടമല്ല.
കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് കാല് തറയില്‍ കുത്തി കൊണ്ട് ബെഡ്ഡിൽ ഇരുന്നു.
ഉടനെ ഇസ എന്റെ മടിയില്‍ ഒരു വശത്തായി തിരിഞ്ഞ് ഇരുന്നിട്ട്, ഒരു കൈ എന്റെ കഴുത്തിലും ഇനിയൊരു കൈ എന്റെ കക്ഷത്തിന് അടിയിലൂടെയും കടത്തി എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ കഴുത്തിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി ഏങ്ങലടിച്ചു.
അവളെ ഞാൻ എന്റെ രണ്ട് കൈ കൊണ്ടും വട്ടം ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് എന്നോട് ഞാൻ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു.
“ഇസ കരയരുത്….. എല്ലാം എന്റെ തെറ്റാണ്….. എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഓരോരുത്തരെയായി ഞാനായിട്ട് നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു…… ഞാൻ സ്വാര്‍ത്ഥനാണ്…… എന്റെ സന്തോഷം മാത്രം വലുതെന്നു കരുതുന്ന സ്വാര്‍ത്ഥൻ….”