Posted by
“എന്നാ സാറേ ചിരിക്കുന്നെ? ഞാമ്പറഞ്ഞത്‌ സാറിന് മനസ്സിലായില്ല; അല്ലേ?”
“പിന്നെ മനസ്സിലാകാതെ?”
ബിബിന ചിരിച്ചു.
“എന്നതാ?”
“അതോ?”
ബിബിനേ വീണ്ടും ചിരിച്ചു. അവളുടെ ചിരിയുടെ വശ്യമനോഹാരിതയിലേക്ക് നോക്കി അവറാന്‍ അല്‍പ്പ സമയമിരുന്നു.
“ഇവിടെ സാംസണ്‍ എന്ന്‍ പേരുള്ള ഒരു പെണ്ണുപിടിയന്‍ ഉണ്ട്. അവന്‍ എന്നെപ്പിടിക്കാന്‍ വരൂന്ന്‍ ആരാണ്ടോടോക്കെയോ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എന്നെ എന്തായാലും അവന്‍ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പോകും….ഇതൊക്കെയല്ലേ അവറാന്‍ ചേട്ടന്‍ പറഞ്ഞെ?… ങ്ങ്ഹാ …പിന്നെ ഞാന്‍ കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു പെണ്ണാണ്…അല്ലേ?”
ബിബിന വീണ്ടും ചിരിച്ചു.
ഇത്തവണയും അവറാന്‍ ബിബിനയുടെ ചിരിയിലേക്ക് വളരെയേറെ സമയം നോക്കിയിരുന്നു.
“അതിപ്പോ ഈ പാടിയോട്ട് മലയില്‍ മാത്രവല്ല ….സാറിനെപ്പോലെ കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന ഒരു പെണ്ണ് വേറെ ഇല്ലാന്നാണ്‌ എല്ലാവരും പറയുന്നെ?”
അല്‍പ്പം ലജ്ജയോടെ അവറാന്‍ പറഞ്ഞു.
“ഓഹോ…അത് കൊള്ളാല്ലോ …ഞാനത്ര സുന്ദരിയാന്ന് എനിക്കിതുവരെ തോന്നീട്ടില്ല…”
പെട്ടെന്ന് പുറത്ത് ഒരു കൊച്ചു കുട്ടി വന്നു.
വള്ളിനിക്കർ മാത്രമാണ് വേഷം വേഷം.
കത്തിച്ച പന്തം പോലെ പ്രകാശിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ. നിരയൊത്ത സുന്ദരമായ പല്ലുകൾ കാട്ടി ചിരിച്ചപ്പോൾ ബിബിന സ്വയം പറഞ്ഞു.
“എന്ത് അഴകാണ് മൈര് ചെറുക്കന്! കടിച്ചു തിന്നാൻ തോന്നുന്നു!”
സ്വയം ശാസിച്ചു, ബിബിന. താൻ തിരിച്ചറിയുന്ന തന്നിലെ ഒരേയൊരു വൃത്തികേട് ഇതുമാത്രമാണ്.
കുട്ടികളോടുള്ള തന്റെ അനിയന്ത്രിതമായ ഇഷ്ട്ടം.
ഇഷ്ടമെന്നല്ല പറയേണ്ടത്!
കഴപ്പ്.
ഉള്ളിലെ രോഗാതുരമായ ആത്മഭാഗം അത് മാത്രമാണ്. റിഹാബിലിറ്റേഷൻ സെൻറ്ററിൽ ചികിത്സിച്ച് മാറ്റേണ്ട അസുഖം.
ആർക്കും അറിയില്ല അത്. ഒരാളൊഴികെ.
സാജുമോൻ.
അവൻ പക്ഷെ ഇന്ന് ജീവിച്ചിരിപ്പില്ല.
അവനിതുവരെയറിയാത്ത ശരീരത്തിന്റെ ഒളിയിടങ്ങളെ തഴുകി,ചൂടാക്കി , ഉയർത്തി ഉണർത്തിയ ആ രാത്രി തന്നെയാണ് കാമകണ്ണുകൾ വേട്ടയിറങ്ങാത്ത മരണത്തിന്റെ ജാലക വിരി മാറ്റി അവൻ ഇറങ്ങിപ്പോയത്. അപ്പോൾ പള്ളിമലക്കാവിൽ വയനാട്ടു കുലവൻ തെയ്യം ആടിത്തിമർക്കുകയായിരുന്നു.
തോറ്റപ്പദമുറഞ്ഞു ചൊല്ലുന്ന മുച്ചൻ ചെറുമൻ തെയ്യത്തിന്റെ മുമ്പിൽ നിന്ന് നീട്ടിപ്പാടി.
“ഇല്ലേ കരിം നാഗം പാലിന്, പൈക്ക്, കണ്ണിൽ തുടിയുള്ള മനുഷ്യക്കുരുന്നിന്‌?
ഇല്ലേ ചെന്നാഗം മാംഗല്യം നോക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ തിരുമാറിൽ താലിയായി?”
അപ്പോൾ അഗ്നിമദ്ധ്യേയുറഞ്ഞ വയനാട്ടു കുലവൻ ചെങ്കൽ നിറമുള്ള നാവു നീട്ടിയലറി.