“ഞാൻ കുളിച്ചു…”
അവൾ പറഞ്ഞു. അവളുടെ നിശ്വാസം അയാളെ തൊട്ടു.
“അമ്പലത്തിൽ പോയി…”
അവൾ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
തന്നോട് അൽപ്പം കൂടിയടുത്തോ അവൾ എന്ന് അയാൾ സംശയിച്ചു.
“ചേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ പ്രാർത്ഥിച്ചു…”
അയാളുടെ വിരലിലെ അവളുടെ പിടിമുറുകി.
“ഇനി എനിക്ക്…എനിക്ക് ..എന്റെ അസുഖം….അത് …മാറ…മാറണം…”
അവളുടെ നിശ്വാസം അയാളുടെ മുഖത്ത് അക്ഷരങ്ങളായി പതിഞ്ഞു.
“സാറേ…”
വിക്കിയ സ്വരത്തിൽ അയാൾ വിളിച്ചു.
“ഇഷ്ടമുള്ളവരോട് മാത്രമല്ലേ അത് ചെയ്യാൻ പാടുള്ളു? അങ്ങനെയല്ലേ ചേട്ടൻ പറഞ്ഞെ…?”
അയാൾ തലകുലുക്കി.
“ഇഷ്ടമാണ് …എനിക്ക് …ചേട്ടനെ…”
ആശങ്കയേതുമില്ലാതെ ബിബിന പറഞ്ഞു.
“… ചേട്ടനോട് മാത്രമേ ഇഷ്ടമുള്ളൂ….”
നിൽക്കുന്നയിടം പതിയെ ഉയരുന്നത് പോലെ അവറാന് തോന്നി.
“എന്റെ അസുഖത്തെ അറുത്ത് കൊല്ലാൻ ….അതിന്റെ അശുദ്ധ രക്തത്തിന്റെ അവസാന തുള്ളി പോലും ബാക്കി വെക്കാതെ എന്നെ സുഖപ്പെടുത്താൻ …ചേട്ടനെ പറ്റൂ ….”
അവളുടെ കൈകൾ അയാളെ വലയം ചെയ്തു.
“അവറാൻ അബ്രാഹാം അല്ലെ? മോറിയാ മലയിൽ ഇസഹാക്കിനെ അറുക്കാൻ കൊണ്ടുപോയവൻ….? കരഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ഇസഹാക്കിന്റെ മേൽ കത്തി വെച്ചത്. കത്തിയുടെ മൂർച്ച മകന്റെ കഴുത്തിൽ അല്ല, സ്വന്തം ഹൃദയത്തിലാണ് കയറുന്നതെന്ന് അബ്രഹാമിന് അപ്പോൾ തോന്നിക്കാണില്ലേ? അതുപോലെ…എന്നെയും…എന്റെ നേർക്കും ഒരു കത്തി… ദയവ് നിറഞ്ഞ ഒരു സംഹാരം…സംഹാരം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ….എന്നെ സൗഖ്യമാക്കുമ്പോൾ ചേട്ടന്റെ കുടുംബം, ഭാര്യ….അതൊക്കെ തകരാം ….തരിപ്പണമാകാം ….അതൊക്കെ ഓർമ്മയുണ്ട്… പക്ഷെ എനിക്ക്…”
ബിബിനയുടെ തപിക്കുന്ന മൃദുവായ, വിറയ്ക്കുന്ന അധരം അവറാന്റെ കഴുത്തിൽ അമർന്നു. ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിയുടെ മൃദുലതയയാൾ അറിഞ്ഞു. ആ ഒരു ചുംബനത്തിൽ അവറാന്റെ ഞരമ്പുകൾ പിടഞ്ഞു. തന്റെ അരക്കെട്ടിനെ ഭീകരമായി പരിക്കേൽപ്പിച്ച് അയാളുടെ ദൃഢത സ്പർശിച്ചത് അപ്പോൾ ബിബിന മനസ്സിലാക്കി. അതിന്റെ സ്പർശത്തിൽ അവൾ കണ്ണുകളടച്ചു.
അവറാൻ അവളെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി.
അരക്കെട്ട് ചേർത്തമർത്തി.
ബിബിനയുടെ ഉടൽ വിറയ്‌ക്കുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞു.
അവളുടെ മുഖത്തിന്റെ മൃദുവായ നിറത്തിനു മേലെ അബോധത്തിന്റെ കരിയിലയിലകൾ വീഴുന്നത് അവറാൻ കണ്ടു.
ബിബിനയുടെ മദനോത്സവ രാവ് [Smitha]
Posted by