“ഇത് എന്ത് കെട്ടിടമാ മമ്മി?”
അതിനുള്ളിലേക്ക് ഓടിക്കയറി ചുറ്റും നോക്കി അനുപമ ചോദിച്ചു.
“ഫർണിച്ചർ ഒക്കെയുണ്ടല്ലോ…ഉപയോഗശൂന്യമല്ല…”
അതിനകത്ത് കിടന്ന സോഫയിലോന്നിലിരുന്ന് അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
തൊട്ടടുത്ത് ഒന്നും മറ്റു വീടുകളോ കെട്ടിടങ്ങളോ ഇല്ല.
പുറത്ത് മഴ ശക്തി കൂടി.
അവർക്ക് മുമ്പിലെ പാതയിലൂടെ ഒരു കാർ പാഞ്ഞു പോയി.
“വരുന്ന ഏതെങ്കിലും വണ്ടി കൈകാണിച്ച് നിർത്തി വീടുവരെ പോകാരുന്നു.”
അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
“പക്ഷെ വണ്ടിയും നോക്കി വഴി സൈഡിൽ നിന്നാ മഴ മൊത്തം നനയേണ്ടി വരും!”
അനുപമയും അവളുടെ അടുത്തിരുന്ന് കാർ പോയ വഴിയേ നോക്കി.
“നീയെന്താ നോക്കുന്നെ?”
“അല്ല! ആ കാർ …. അതിൽപ്പോയ ആളെ പരിചയമുള്ളത് പോലെ!”
അവൾ പറഞ്ഞു.
“നല്ല സ്പീഡിലല്ലേ ആ കാർ പോയത്? അത്രേം സ്പീഡിൽ പോയ ആളെ നീയെങ്ങനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു? പിന്നെങ്ങിനെ നിനക്ക് മനസ്സിലായി പരിചയമുള്ള ആളാണ് എന്ന്?”
“ഒരു തോന്നൽ!”
“എന്ത് തോന്നൽ?”
“ഫിറോസ് ചേട്ടനാണോ ആ കാറില്ലെന്ന്..!”
“പിന്നെ! ഫിറോസ് ചേട്ടൻ! ഫിറോസ് വീട്ടിലുണ്ടെടീ…ഇപ്പം ഒരു ടാക്സിക്കാറിൽ കയറി ഫിറോസ് എങ്ങോട്ട് പോകാനാ? എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോകുമാരുന്നെകിൽ നമ്മളോട് പറയില്ലായിരുന്നോ?”
“എന്തോ ആ കാറിൽ ഫിറോസ് ചേട്ടനുള്ളത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. മാത്രമല്ല നമ്മുടെ നേർക്ക് നോക്കിയത് പോലെയും!”
അനുപമ കാർ പോയ വഴിയേ നോക്കി പറഞ്ഞു.
“ഇന്ന് മമ്മി ഫ്രീയാണേൽ ഒന്ന് ഫിറോസ് ചേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ പോയാലോ?”
അനുപമ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി.
“എന്തിന്?”
നിറഞ്ഞ ലജ്ജയോടെ അഭിരാമി ചോദിച്ചു.
“എന്തോ ഭയങ്കര മൂഡ് തോന്നുന്നു മമ്മി …”
അവൾ അഭിരാമിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.
അവളുടെ കൈയുടെ ചൂട് അഭിരാമിയറിഞ്ഞു.
“നമുക്ക് രണ്ടാൾക്കും ഫിറോസ് ചേട്ടനോടൊപ്പം…എന്ത് രസമാ …ഓ! അതോർത്തപ്പം തന്നെ എനിക്ക് ഒലിച്ചു..!”
“എനിക്കും..”
അനുപമയുടെ കൈയിൽ അമർത്തി അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
അനുപമ പറഞ്ഞു.
“ഒരു ഷാൾ പോലും എടുത്തില്ല,”
അനുപമയുടെ തലമുടി വിരലുകൾ കൊണ്ട് കോതിക്കൊണ്ട് അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
“അല്ലെങ്കിൽ തല തുവർത്താമായിരുന്നു…ഇങ്ങനെയുള്ള മഴ അൽപ്പം കൊണ്ടാൽ എപ്പം പനി വന്നു എന്ന് ചോദിച്ചാൽ മതി!”