ഓർക്കാനിഷ്ടപ്പെടാത്തതെന്തോ പറയുന്നത് പോലെ അഭിരാമിയുടെ ശബ്ദം മാറി.
“അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ഒരാസിഡ് ഫയൽ ആ കുട്ടിയുടെ ദേഹത്തു വീണു…”
അഭിരാമി തുടർന്നു.
“കണ്ണുകൾ നഷ്ടമായി…ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച് ഓടി ഒരു പില്ലറിൽ തലയിടിച്ച് കുട്ടി മരിച്ചു…”
“കുട്ടിയെന്നു പറയുമ്പോൾ സ്കൂളിലൊക്കെ പഠിക്കുന്ന? അതുപോലെ …?”
ഫിറോസ് തിരക്കി.
“അല്ലല്ല…”
അഭിരാമി പറഞ്ഞു.
“മാരീഡ് ആരുന്നു ..ഒരു തേർട്ടി എബോവ് ഒക്കെ കാണും ഏജ്…അത് ഒരു മർഡർ ആണെന്നും റേപ് ഒക്കെ ഉണ്ടായി എന്നും ഒക്കെ ചില കോൺസ്പിരസി അന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്തിന് ,പോലീസ് ഇന്ററോഗേഷൻ വരെയുണ്ടായി…അന്ന് കുട്ടികളുടെ അങ്കിൾ,എന്റെ ബ്രദർ മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ കുട്ടികളുടെ പപ്പായെ കാണാൻ വന്നിരുന്നു … അദ്ദേഹത്തെ പോലും പോലീസ് അന്ന് ചോദ്യം ചെയ്തു …പിന്നെ പോലീസ് അന്വേഷണംനല്ലതായത് കൊണ്ടും പോസ്റ്റ്മോർട്ടം റിപ്പോർട്ട് അനുകൂലമായത് കൊണ്ടും കുഴപ്പമൊന്നും കൂടാതെ പ്രശ്നം തീർന്നു…”
അഭിരാമി പറഞ്ഞു നിർത്തി.
“നല്ല നേരത്ത ഇതൊക്കെ പറയുന്നേ!”
അഭിരാമിയുടെ തുടയിൽ കൈ അമർത്തി വർക്കി പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പോൾ പിള്ളേരേം കൂട്ടി അടിച്ചുപൊളിക്കാൻ പോകുമ്പം ആണോ പോലീസും കേസും ഒക്കെ പറയുന്നേ?”
അയാളുടെ കൈ തുടയിലിരുന്നപ്പോൾ അവൾക്ക് അൽപ്പം അസ്വാസ്ഥ്യം തോന്നിയിരുന്നു.
കൈ മാറ്റാൻ പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പക്ഷെ അയാൾ ലെഗ്ഗിന്സിന് മേലെ തുടയിൽ അമർത്തിയപ്പോൾ ചെറിയ ഒരു സുഖം അവൾക്ക് തോന്നി.
അഭിരാമി അൽപ്പം കൂടി അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്നിരുന്നു.
“ചേട്ടാ വഴിയിലെങ്ങാനും പോലീസിനെ കണ്ടാൽ പ്രശ്നമാകുവോ?”
അനിൽ ഇടയ്ക്ക് ചോദിച്ചു.
“എന്നെത്തിനാ?”
അഭിരാമിയുടെ അകം തുടയിലേക്ക് കൈകൾ കടത്തി വർക്കി ചോദിച്ചു.
“അവര് വണ്ടി നിർത്തിച്ച് ചേട്ടന്റെ തോക്ക് എങ്ങാനും കണ്ടാൽ?”
“എന്റെ തോക്ക് ഒന്നും അവമ്മാര് കാണുകേല”
അരക്കെട്ടിൽ,മുണ്ടിന് മേലെ അമർത്തിക്കൊണ്ട് വർക്കി പറഞ്ഞു.
“അതൊക്കെ കാണേണ്ടവരേ കാണുകയുള്ളൂ!”
പിന്നെ അയാൾ അനുപമയെ നോക്കി.
“അല്ലേ മോളെ?”
അയാൾ അവളോട് ചോദിച്ചു.
“ഓഹോ!”
അവൾ രസിക്കാത്ത മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.
“അത്രയ്ക്കുംസീക്രട്ടായി വെച്ചേക്കുവാണോ വർക്കി ചേട്ടൻ തോക്ക്?”
“സീക്രട്ടായൊക്കെയാ വെച്ചേക്കുന്നെ!”
അഭിരാമിയുടെ തുടയിടുക്കിൽ കയ്യെത്തിച്ച് വർക്കി പറഞ്ഞു.