അഭിരാമിയും കുടുംബവും [𝕾𝖒𝖎𝖙𝖍𝖆]

അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അനുപമയുടെ നോട്ടം അവളുടെ മാക്സിയുടെ മുൻഭാഗത്തായിരുന്നു.

“എപ്പഴും ഒന്നും ഇടുകേല മോളെ!”

അല്പംലജ്ജയോടെ കൊച്ചു ത്രേസ്സ്യാ ചോദിച്ചു.

“ഈ പണിയൊക്കെ അല്ലെ? എപ്പഴും അവിടെ വിയർക്കും! വല്ലാത്ത ചൂടും! അതുകൊണ്ട് ഷെഡ്‌ഡി ഒക്കെ ഇട്ടോണ്ട് നടന്നാ എന്തോ പോലെയാ?”

“ബ്രായോ?ബ്രായും ഇടത്തില്ലെ ചേട്ടാ,ചേട്ടത്തി?”

“എനിക്ക് സംശയം ഉണ്ട് മോളെ?”

അനുപമയുടെ തുറിച്ച മാറിലേക്ക് നോക്കി അയാൾ പറഞ്ഞു.

“നിന്റെ മൊല ഇപ്പം ബോഡീസിനകത്ത് ആണോടി?”

“ശ്യേ!!”

കൊച്ചു ത്രേസ്സ്യായുടെ മുഖം ഒന്നുകൂടി ലജ്ജയാൽ മൂടി.

“എന്നതൊക്കെയാ ഈ മനുഷ്യൻ ചോദിക്കുന്നത്?”

“എന്നതാ മോളെ,ഞാൻ മോശമായി ചോദിച്ചേ? മൊല എന്ന് പറഞ്ഞാ അതിത്ര മോശം വാക്കാണോ?”

വർക്കി അനുപമയോട് ചോദിച്ചു.

“മോശമോ?”

അനുപമ ചിരിച്ചു.

“മുല എങ്ങനെ മോശം വാക്കാവും? എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങക്കും ഒള്ളതല്ലേ?”

“പിന്നല്ലേ!”

വർക്കി പെട്ടെന്ന് തന്നെ അനുപമയെ പിന്താങ്ങി.

“മൊല എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങക്കും ഒണ്ട്. എന്റെയീ കോച്ച് ത്രേസ്സ്യായ്ക്കൊണ്ട്! മോൾക്കുണ്ട്…മോൾടെ മമ്മിയ്ക്കുണ്ട്!”

അത് പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അനുപമയുടെ ടോപ്പിന് മുമ്പിൽ തുറിച്ച് നിന്ന മുലകളിൽ തറഞ്ഞിരുന്നു.

“വർക്കി ചേട്ടൻ ആള് മോശമില്ലല്ലോ,”

അനുപമ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എല്ലാം നോക്കിവെച്ചേക്കുവാ അല്ലെ?”

“ഈ വീട് നിറച്ചും ഉണ്ടല്ലോ എവിടെ നോക്കിയാലും!”

വർക്കി ചിരിച്ചു.

“അപ്പം പിന്നെ നോക്കാതെ പറ്റുമോ മോളെ?”

“ഓ! ഈ മനുഷ്യൻ!!”

കൊച്ചു ത്രേസ്സ്യാ അസഹ്യത ഭാവിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നേ! ഒരു നാണോം ഇല്ല!”