ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞും നോക്കി. എത്ര സുന്ദരിയാണ് താന്! ആരുപറയും പത്തൊന്പതു വയസ്സുള്ള, എന്ജിനീയറിംഗ് വിദ്യാര്ഥിയായ ഒരു ആണ്കുട്ടിയുടെ അമ്മയാണ് താന് എന്ന്? സാരിക്കകത്ത് മുഴച്ച്, തുറിച്ച് പൊങ്ങി നില്ക്കുകയാണ് തന്റെ വലിയ മുലകള്. ഒതുങ്ങിയ വയറും വിടര്ന്ന ചന്തികളും. വെറുതെയല്ല നാട്ടിലെ സകല ആണുങ്ങളും നോട്ടം കൊണ്ട് തന്റെ മുലകളെയും ചന്തികളെയും കൊത്തിപ്പറിക്കുന്നത്. ബസില് നിന്ന് യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴൊക്കെ എത്ര പേരാണ് മുലക്കും ചന്തിക്കും പിടിച്ചു ഞെക്കിയിട്ടുള്ളത്! രവിയോടൊപ്പം തീയറ്ററില്, ഉത്സവ സ്ഥലങ്ങളില്, മറ്റു തിരക്കു പിടിച്ചയിടങ്ങളില് ഒരിക്കല് പോലും ആളുകള് തന്റെ മുലകളെയും ചന്തികളെയും വെറുതെ വിടാത്തതിന്റെ കാരണം ഇപ്പോള് മനസ്സിലായി. തനിക്ക് തന്നെത്താന് കണ്ടിട്ട് പോലും നിയന്ത്രണം പോവുകയാണ്. പിന്നല്ലേ, ഞരമ്പു രോഗികളായ ആണുങ്ങള്! കണ്ണാടിയില് ഇതുവരെ അലസമായി ആണ് താന് നോക്കിയിട്ടുള്ളത്. ഇപ്പോള് മനസ്സിലായി, താന് ആരാണ്, തന്റെ സൌന്ദര്യത്തിന്റെ മാറ്റ് എത്രത്തോളമുണ്ട്. അത് തനിക്ക് മനസ്സിലാക്കി തന്നതാകട്ടെ വഷളന്മാരില് വഷളനായ രഘുവും പിന്നെ താന് അധികം കാണാത്ത രാജന് എന്നൊരാളും. അവള് പുഞ്ചിരിച്ചു.
ബാത്ത് റൂമില് നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോള് അവള് പരിഭ്രമിച്ചു. മുമ്പില് ഡോക്റ്റര് നന്ദകുമാര് നില്ക്കുന്നു.
“എന്താ, വയറ്റിന് നല്ല സുഖമില്ലേ?”
അവള്ക്ക് ആദ്യം ഒന്നും മിണ്ടാന് കഴിഞ്ഞില്ല. “കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല, സാര്.”
“അല്ല, ബാത്ത്റൂമില്ക്കയറിയിട്ടു സമയം കുറച്ചായി. രോഗികള് തിരക്ക് കൂട്ടുന്നു. ഉം, വാ.”
അനാദ്യമായി അശ്വതി സ്വയം ശപിച്ചു.