Posted by എന്നാലിപ്പോ എന്റെ കുടുംബത്തിലെ ഒരംഗമാണ്.
കുടുംബത്തിലെ അംഗം അല്ല ആന്റി എന്റേത് ആണ് ഇനി മുതൽ
അപ്പോൾ തന്നെ നമ്മൾ തമ്മിലുള്ള അടുപ്പം കൂടുകയല്ലേ.. ഇനിയങ്ങോട്ട് നമ്മൾ തമ്മിൽ കൂടുതൽ അടുക്കുമെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറയുന്നു.
അത് കേട്ട് ആന്റി ചിരിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു. മോന്റെ സംസാരം കേൾക്കാൻ രസമുണ്ട്.. പറയുന്ന വാക്കുകൾ കേൾക്കാൻ തന്നെ സുഖമുണ്ട്..
ആന്റി.. മോൻ എന്ന വിളി നമ്മൾ തമ്മിലുള്ള അകലം കൂട്ടുമോ എന്നൊരു സംശയം തോന്നുന്നു.. അതെന്താ അങ്ങനെ തോന്നാൻ.. ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ.. ആന്റിയെ അമ്മയെ പോലെ കാണാൻ തോന്നുന്നില്ല. അതാണ് പ്രശ്നം..
അതെന്താ ഞാനും അമ്മയല്ലേ.. ആണ് .. പക്ഷെ ആന്റി എന്റമ്മയെപ്പോലാണോ.. അമ്മക്ക് ഇപ്പോ എത്ര വയസ്സുണ്ടോ അതിന്റെ പകുതി കൂടി കൂടുതൽ തോന്നിക്കും. എന്നാൽ ആന്റി അങ്ങനെയല്ല. ആന്റിക്കിപ്പോഴുള്ള യഥാർത്ഥ പ്രായത്തിന്റെ പകുതിയിൽ താഴെ മാത്രമേ ആന്റിയെ കണ്ടാൽ തോന്നു..
അത് കേട്ട് അവരൊന്ന് ചിരിച്ചു.
നീ ആള് കൊള്ളാല്ലോ.. എന്നെ എത്രത്തോളം ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് നീ.. അതേ ആന്റി.. നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് ശരിയാ.. നിങ്ങളെ ഞാൻ എത്രത്തോളം ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് പോകപ്പോകെ ആന്റിക്ക് മനസ്സിലാവും.. എന്തായാലും നമ്മൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ അടുത്തറിയുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറച്ച വിശ്വാസമുണ്ട്.
അതേയോ.. നിന്റെ നാവ് പൊന്നാവട്ടെ.. എന്ന് ആന്റി പറഞ്ഞപ്പോൾ അതൊക്കെ അവരും ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്കുറപ്പായി. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ തന്നെ അത്തരം ഒരു സംസാരത്തിലേക്ക് കടക്കുന്നത് ഗുണകരമാവില്ല എന്നൊരു തോന്നൽ മനസ്സിൽ വരികയും ചെയ്തു.
എനിക്കുമത് തോന്നി. നിന്റമ്മ വല്ലാതെ ക്ഷീണിച്ചിട്ടാ.. അമ്മയെ ഒത്തിരി വർഷമായി ചേച്ചിക്ക് അറിയാവുന്നതല്ലേ.. അമ്മ എന്നും ഒരു silent ടൈപ്പാ.. ആ അമ്മയോട് എന്ത് വർത്തമാനം പറയാനാ..
ഇനി ഇപ്പോ ഗിരിജ ഉണ്ടല്ലോ..
ഓ.. സോറി.. ആന്റി ഉണ്ടല്ലോ സംസാരിക്കാൻ.. നീ എന്താ വിളിച്ചേ.. ഗിരിജ ന്നോ.. അതെ.. സത്യത്തിൽ അങ്ങനെ വിളിക്കാനേ തോന്നുന്നുള്ളൂ… ഒന്ന് ചോദിച്ചോട്ടെ.. നമ്മൾ ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കുന്ന സമയത്ത് മാത്രം ഞാൻ ഗിരിജ ന്ന് വിളിച്ചോട്ടെ..