ഞാൻ : ആ ഇടക്ക്
മയൂഷ : ഹമ്…നീ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നുണ്ടോ?
ഞാൻ : ഇല്ല..
ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
മയൂഷ : ഞാൻ വാരിത്തരാടാ…
പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട്
ഞാൻ : കൊച്ചുള്ളത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഒന്നും പറയുന്നില്ല
മയൂഷ : വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ട
ഞാൻ : മം..
ആ സമയം വാതിൽ തുറന്ന് റൂമിലേക്ക് കേറി വന്ന
അമ്മിണി : കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞില്ലേ ഇത് വരെ?
മയൂഷ : ആ കഴിഞ്ഞു, അമ്മ ആ മരുന്ന് എടുത്ത് കൊച്ചിന് കൊടുക്ക്, ഞാൻ കൈ കഴുകിയേച്ചും വരാം
എന്ന് പറഞ്ഞ് മയൂ പ്ലേറ്റും കൊണ്ട് വാഷ്ബേസിനടുത്തേക്ക് പോയി, മരുന്ന് കൊച്ചിന് കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞ്
അമ്മിണി : മോന്റെ വീട് എവിടെയാ?
ഞാൻ : ഇവിടുന്ന് കുറച്ചു പോണം ആന്റി ഒരു അരമണിക്കൂർ യാത്ര
അമ്മിണി : ആ… ബസ്സിനാണോ വന്നേ?
ഞാൻ : ഏയ് ഇല്ല ബൈക്ക് ഉണ്ട്
അമ്മിണി : ആ അതു നന്നായി ഇവിടെന്ന് ബസ്സ് കിട്ടാൻ ഭയങ്കര പാടാണ്
ഞാൻ : അതേലേ…
കൈ കഴുകി വന്ന
മയൂഷ : ഇവിടെ ടൈമിംഗിനാണ് ബസ്സുള്ളത് അർജുൻ അതാണ്, അല്ല അമ്മച്ചിക്ക് എങ്ങനുണ്ടമ്മേ?
അമ്മിണി : ഓ അത് പതിവുപോലെ പ്രെഷർ കുറഞ്ഞത്, രണ്ടു ദിവസം കിടക്കാൻ പറഞ്ഞട്ടുണ്ട്
മയൂഷ : എനിക്ക് തോന്നി
അമ്മിണി : അല്ല മോള് വീട്ടിൽ പോവുന്നുണ്ടോ?
മയൂഷ : എന്താമ്മേ?
അമ്മിണി : പ്രവീൺ വിളിച്ചില്ലേ?
മയൂഷ : ഇല്ല, എന്തേയ്?
അമ്മിണി : ഞാൻ ഇറങ്ങുമ്പോ രണ്ടും കൂടി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്
മയൂഷ : ഹമ്.. ആരാ രാജൻ ചേട്ടനാണോ കൂടെ?
( ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കുന്ന അമ്മച്ചിയുടെ ഇളയ മകൻ രാജൻ )
അമ്മിണി : ആ.. അല്ലാതാര്, അമ്മ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കിടക്കുമ്പോഴാ അവന്റെ ഒടുക്കത്തെ കുടി
ചെറിയ ദേഷ്യത്തിൽ
മയൂഷ : അങ്ങേരെ മാത്രം പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം, ഇവിടെ കൊച്ചിനെ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തിട്ട് എത്ര ദിവസമായി ഒന്ന് വന്നു കാണാൻ തോന്നിയോ?