പെട്ടെന്ന് ഞാന് കര്ട്ടന് മാറുന്നതും രമ്യ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കുന്നതും കണ്ടു. ഒരു നിമിഷം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകള് പരസ്പരം ഇടഞ്ഞു. അതിനകം ഞാന് കുലുക്കുന്നത് അവള് കണ്ടുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.
“ഈഈഈ..” എന്നൊരു ശബ്ദമുണ്ടാക്കി അവള് പൊയ്ക്കളഞ്ഞു!
ഇല്ലാതായിപ്പോയി ഞാന്! എന്റെ വാണമടി അവള് കണ്ടിരിക്കുന്നു. ഛെ ഇതില്പ്പരം ഒരു നാണക്കേട് ഉണ്ടോ? ഇനി അവളുടെ മുമ്പില് എനിക്കെന്ത് വിലയുണ്ട്? ഇതോടെ ഞാന് മുറിയില് കയറിയ കാര്യം അവള് ഉറപ്പിക്കും. എല്ലാം കൈവിട്ടുപോയപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ഒരു വിധത്തില് കുലുക്കി വെള്ളം കളഞ്ഞ ശേഷം ഞാന് എഴുന്നേറ്റ് വേഷം മാറി പുറത്തേക്ക് പോയി.
സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞാണ് ഞാന് തിരികെ എത്തിയത്. രമ്യയുടെ മുമ്പില് വെട്ടപ്പെടാതെ ഇരിക്കാന് ഞാന് പരമാവധി ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളും ഏട്ടനും തമ്മില് ഇപ്പോള് സംസാരം കുറവായതിനാല് വീട്ടില് അസുഖകരമായ നിശബ്ദത തളംകെട്ടി.
ഏട്ടനും അവളും ഉണ്ടശേഷമാണ് ഞാന് ഉണ്ടത്. പതിവിലും നേരത്തേതന്നെ ഞാന് ഉറങ്ങാനും കയറി.
ലൈറ്റുകള് എല്ലാം അണഞ്ഞപ്പോള് ഞാന് എഴുന്നേറ്റു. രമ്യ പകല് നടന്നത് വല്ലതും ഏട്ടനോട് പറയുമോ എന്നൊരു ശങ്ക എന്നെ പിടികൂടിയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് ഇരുട്ടിലൂടെ ഞാന് പടികള് കയറി മുകളിലെത്തി. കുറെ നാളായി ഇങ്ങനെ മുകളില് എത്തിയാല് പ്രത്യേകിച്ച് യാതൊന്നും കേള്ക്കാന് കിട്ടാറില്ല. എന്നാല് ഇന്ന് രണ്ടുപേരും തമ്മില് സംസാരിക്കുന്നത് ഞാന് കേട്ടു. പക്ഷെ അത് ഞാന് ഉദ്ദേശിച്ചപോലെ എന്നെപ്പറ്റി ആയിരുന്നില്ല; പതിവ് കലഹം തന്നെ ആയിരുന്നു.നിങ്ങളെന്നെ ബോറടിപ്പിക്കാതെ ഉറങ്ങാന് നോക്ക്” രമ്യയുടെ പരുഷമായ വാക്കുകള്.
“രമ്യെ, നിനക്ക് എന്താണ് പ്രശ്നം? കുറെ നാളായി നീ എന്നെ ഒരു അന്യനെപ്പോലെയാണ് കാണുന്നത്. നിന്നെ ഇത്രേം സ്നേഹിക്കുന്ന എന്നോട് നിനക്കെങ്ങനെ സാധിക്കുന്നു ഇങ്ങനെയൊക്കെ പെരുമാറാന്?” ഏട്ടന്റെ നിസ്സഹായത കലര്ന്ന സ്വരം. അത് എന്നില് ചെറുതല്ലാത്ത നൊമ്പരമുണ്ടാക്കി.
പാവമാണ് ഏട്ടന്. ഏറെക്കാലം ഒരുപാടു പെണ്ണുങ്ങളെ കണ്ടിട്ടൊന്നും പിടിക്കാതെ സുന്ദരിയും മദാലസയുമായ ഒരുവളെ സ്വന്തമാക്കിയപ്പോള് ലോകം വെട്ടിപ്പിടിച്ച ജേതാവിനെപ്പോലെ ആയിരുന്നു ആള്. എന്നാല് ഇപ്പോള് അദ്ദേഹം ഒരു പരാജിതനെപ്പോലെ പരിതപിക്കുന്നു. നല്ല ഭാര്യ എന്നാല് സുന്ദരിയായ ഭാര്യ എന്നല്ല അര്ത്ഥമെന്ന് ഇപ്പോള് ഏട്ടന് തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടാകും.