നൂറ എന്ന നൂർജഹാൻ [ലോഹിതൻ]

മകന്റെ ചോദ്യങ്ങൾ കേട്ട് നൂർജഹാന് ആദ്യം അത്ഭുതമാണ് തോന്നിയത്..

അവൻ വളർന്നിരിക്കുന്നു.. എന്നിൽ ഉണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങൾ അവൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു…

നൂറ ആസിഫിനെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.. ഒരു പുരുഷൻ ആകാനുള്ള ലക്ഷണങ്ങൾ ഒക്കെ തെളിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട്…

മേൽചുണ്ടിലെ രോമങ്ങൾക്ക് കറുപ്പ് രാശി വീണിരിക്കുന്നു.. താടിയിൽ അവിടെയും ഇവിടെയും കറുത്ത രോമങ്ങൾ കാണാം.. ഈ ഇടെയായി കുറച്ച് ഉയരം വെച്ചപോലെ.. ഇപ്പോൾ തന്റെ ഒപ്പം ഉയരമുണ്ട്…

ഉമ്മേ.. എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്.. ഞാൻ ചോദിച്ചത് ഒന്നും കേട്ടില്ലേ…

ങ്ങും.. കെട്ടു… എനിക്കൊന്നും ഇല്ലടാ.. ഇത്ര നാളും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവൾ പോയതിന്റെ ഒരു പ്രശ്നമാണ്…

അതു കേട്ട് ആസിഫ് ഉമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് കുറച്ചു കൂടി ചേർന്നു നിന്നിട്ട് പറഞ്ഞു…

ഇത്ത പോയതുകൊണ്ടുള്ള വിഷമമാണോ.. എന്നായാലും ഇത്തയെ കെട്ടിച്ചു വിടേണ്ടതല്ലേ ഉമ്മാ.. ഞാനില്ലേ എന്റെ ഉമ്മിക്ക്… ഞാൻ എങ്ങോട്ടും പോകില്ല..

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ആസിഫ് നൂറയുടെ തൊളിൽ പിടിച്ചു സമാധാനിപ്പിച്ചു…

അവളെ കെട്ടിച്ചു വിട്ടപ്പോൾ മകൾ പോയി എന്ന ദുഃഖം അല്ല തന്റെ പ്രശ്നം തന്റെ കാമ ശമനത്തിനുള്ള വഴിക്കൂടി അതോടെ അടഞ്ഞു പോയി എന്നതാണ് തന്റെ പ്രശ്നം എന്ന് അവനോട് പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ…

അന്ന് രാത്രി ആസിഫാണ് പറഞ്ഞത് ഇനി മുതൽ ഉമ്മ ഒറ്റയ്ക്ക് കിടക്കേണ്ട. ഒറ്റക്ക് കിടക്കുമ്പോൾ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു മനസ് വിഷമിപ്പിക്കും.

ഒരു ഇടവേളക്ക് ശേഷം മകൻ തന്റെ കൂടെ കിടക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞതിൽ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും അപ്പോൾ നൂറക്ക് തോന്നിയില്ല…

പക്ഷേ ഒന്നര വർഷം കൊണ്ട് മകനിൽ ഉണ്ടായ മാറ്റം അന്ന് രാത്രി നൂറക്ക് മനസിലായി…

അടുക്കളയിലെ ജോലികൾ കഴിഞ്ഞ് നൂറ ബെഡ്ഡ് റൂമിൽ എത്തിയപ്പോഴേ ക്കും ആസിഫ് കിടന്നിരുന്നു…

ഒരു ടീ ഷർട്ടും ഷോർട്സും ധരിച്ചു കിടക്കുന്ന മകനെ കണ്ടപ്പോൾ ഒത്ത ഒരു പുരുഷൻ കിടക്കുന്നതയാണ് അവൾക്ക്‌ തോന്നിയത്…

മയങ്ങി തുടങ്ങിയ അവനെ ഉണർത്താതെ ബെഡ്‌ഡിന്റെ ഒരു സൈഡിൽ അവളും കിടന്നു…

അടുത്ത് കിടക്കുന്നത് ഫിദ ആയിരുന്നു എങ്കിലെന്ന് ഒരു നിമിഷം നൂറ ആശിച്ചു പോയി…