Posted by
( ധർമ്മം… അർത്ഥം… കാമം.. മോക്ഷം..ഓരോ മനുഷ്യ ജന്മത്തിനും ഈ നാല് അവസ്ഥകളിലൂടെ കടന്ന് പോയേ മതിയാകു ….വൃദ്ധനെ പതിനേഴ് കാരനാക്കുന്ന… കൗമാരക്കാരിയെ യൗവ്വന യാക്കുന്ന…. പതിവ്രതയെ വ്യഭിചാരിയാക്കുന്ന… “”കാമമെന്ന സത്യം “” തന്നെയാണ് ഈ നാല് അവസ്ഥകളിലും പ്രധാനി..ഇതൊരു പ്രയാണമാണ്.. ബാല്യത്തിൽ നിന്ന് മരണത്തിലേക്കുള്ള പ്രയാണ മെന്നത് പോലെ ….പലർക്കും പലരീതിയിൽ ആയിരിക്കും കാമം….. എന്റെ ഉള്ളിലെ കാമമെന്ന സത്യത്തെ ….ഞാൻ പലപ്പോഴും വ്യഭിചരിച്ചു വെറും രതി വൈകൃതങ്ങളാക്കി മാറ്റാറുണ്ട് …. മനസ്സിന്റെ രതി വൈകൃതങ്ങൾ നമ്മുടെ ജീവിത്തിലേയ്ക്ക് പകർത്താതെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് നമ്മൾ ഓരോരുത്തരുമാണ്….വരും തലമുറയ്ക്ക് പകർന്നു നൽകേണ്ടതാണത്….ഈ ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യ ജീവന്റെ നിലനിൽപ്പ് പോലും ഈ കാമമെന്ന രണ്ടക്ഷരത്തിന്റെ അച്ചുതണ്ടിൽ ഊന്നിയാണെന്ന് തോന്നിപോകുന്നു…. )
വിശ്വനാഥൻ അഞ്ജലിയെ തന്റെ മാറോടു ചേർത്ത്തന്റെ കരവലയത്തിൽ ഒതുക്കിപ്പിടിച്ച്… വരിഞ്ഞു മുറുക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ… “ആകാശത്ത് മുല്ലപ്പൂക്കള്‍ പോലെ മിന്നി നിറഞ്ഞിരുന്ന നക്ഷത്ര ങ്ങള്‍.. മേഘപ്പാളികൾക്കിടയിലേക്ക് ഓടി മറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയിരുന്നു… നിലാവിന്റെ പാല്‍പ്പുഴയൊഴു ക്കുന്ന നിറപൗർണ്ണമി പോലെ”… നിലാവ് പരത്തി നിന്നിരുന്ന ആകാശം വീണ്ടും കറുത്തിരുണ്ട് തുടങ്ങിയിരുന്നു..”തണുത്ത കാറ്റുവീശി ചാറ്റൽ പൊഴിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ആ നനുത്ത രാത്രിയിൽ…
അഞ്ജലിയുടെ ചൂട് ശ്വാസവും ശരീരത്തിന്റെ പാലപ്പൂ മണവും വിശ്വനെ മത്തുപിടിപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു … അഞ്ജലിയുടെ നിറമുലകളുടെ മാർദ്ദവവും ചൂടും…ആ തണുപ്പിൽ വിശ്വന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി..അവളുടെ കെട്ടിപ്പിടിത്തവും കൂടെയായപ്പോൾ വിശ്വന്റെ സമനില തെറ്റിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു…
“തന്റെ നെയ്യ്പ്പൂറിലെ ചൂടിലാഴ്ന്നിറങ്ങി നെയ്തേൻ തുള്ളികളിൽ കുളിച്ചു കയറാൻ കൊതിച്ച്..വിശ്വന്റെ ജട്ടിയ്ക്കുള്ളിൽ കരിവണ്ടിൻ നിറമാർന്ന കരിവീരൻ കരിംകുണ്ണ…പതിൻമ്മടങ്ങ് വലുപ്പത്തിൽ കുതിച്ചു പൊങ്ങി..തന്റെ നാഭിയിൽ അമർന്നു കഴിഞ്ഞത് .. കരഞ്ഞു കലങ്ങി തളർന്ന് വിശ്വന്റെ മാറിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടക്കുന്ന അഞ്‌ജലി അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.” അവളുടെ മനസ്സ് മുഴുവൻ നന്ദനിൽ ആയിരുന്നു. തന്റെ നന്ദേട്ടൻ ഇപ്പോൾ എവിടെ ആയിരിക്കുമെന്ന് ചിന്തിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ… വിശ്വനാഥന്റെ മുഖത്ത് പുഞ്ചിരിയും… കണ്ണുകളിൽ പ്രതികാരത്തിന്റെ തീജ്വാലകളും ഉയർന്ന് പൊന്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു ….
വിശ്വൻ ഇടത് കൈകൊണ്ട് അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ച് …. വലത് കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ മുടി യിഴകളിൽ…പതുക്കെ തഴുകി ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്നപോലെ നിന്നു…. മുടിയിഴക്കുള്ളിലൂടെ കൈവിരലുകൾ കടത്തി പിൻ കഴുത്തിൽ പതിയെ തഴുകി….പിന്നെ പരതി നടന്നു…അഞ്‌ജലി ആ തഴുകലിൽ ലയിച്ച് അവനോടു ചേർന്ന് നിന്നു ..മാറിൽനിന്നും തെന്നി മാറിയിരുന്ന സാരിതലപ്പിന് മുകളിലെ….വെളുത്ത് തുടത്ത മുലകളിലേക്കായി രുന്നു വിശ്വന്റെ കണ്ണുകൾ ചെന്ന് പതിഞ്ഞത് …. ആ നിറഞ്ഞ മുലകളുടെ നടുക്ക് കൂടി..ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന മുലച്ചാലിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു…