Posted by അനുരാധയുടെ കൂടെ അടുക്കളയിലേക്ക് കയറിയ സാവിത്രിയേയും നയനയേയും കണ്ട് അഞ്ജലി പെട്ടന്ന് അമ്പരന്ന് പോയിരുന്നു… പിന്നെ അവരെ കണ്ട സന്തോഷത്താൽ ഓടി അടുത്തേക്ക് വന്ന് ഉണ്ടകണ്ണുകൾ വിടർത്തി….
അഞ്ജലി : ” അമ്മേ… നയനേച്ചി…. അയ്യോ.. ഇതെപ്പോ വന്നു…”
സാവിത്രി :” ഞങ്ങൾ കുറച്ചു നേരം ആയതേ ഉള്ളു… മോൾക്ക് സുഖമാണോ..? ”
ആ ചോദ്യം കേട്ടതും അഞ്ജലിയുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു…” മ്മ്.. “അവൾ തലയാട്ടി സാവിത്രിയെ കെട്ടിപിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു പോയിരുന്നു …സാവിത്രി അവളുടെ മുടിയിൽ തഴുകി ആശ്വസിപ്പിച്ചു… അല്പ സമയം കഴിഞ്ഞ് സാവിത്രിയുടെ തോളിൽ നിന്ന് തലഉയർത്തി നയനയെ നോക്കി… ചേച്ചി സുഖമാണോ..?
പരിഭവം കാണിച്ച്….
നയന : ” നീ എന്നോട് മിണ്ടണ്ട…. ഞാൻ പിണക്കമാണ്…എന്നാലും നിനക്ക് ഇത്രേയും നാൾ ആയിട്ടും എന്നെ ഒന്ന് വിളിയക്കാൻ തോന്നിയില്ലല്ലോ..? എന്നോടും പിണക്കം ആയിരുന്നല്ലേ..?
അഞ്ജലി : ” അയ്യോ.. ചേച്ചിയോട് എന്തിന് പിണക്കം… നന്ദേട്ടനോട് പോലും എനിയ്ക്ക് പിണക്കവും വെറുപ്പുമില്ല….നിങ്ങളെയൊക്കെ വെറുക്കാൻ ഈ അഞ്ജലക്ക് കഴിയുമോ..? എന്നെ ചേച്ചിയും തെറ്റിധരിച്ചു എന്ന് വിചാരിച്ചു…
നയന :” പോടീ പെണ്ണെ… ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നെ നല്ലത് പോലെ അറിയാമല്ലോ മോളേ.. ” എനിയ്ക്ക് നിന്നോട് ദേഷ്യമോ തെറ്റിദ്ധാരണയോ ഒന്നുമില്ല…”
അഞ്ജലി : ” നന്ദേട്ടൻ വിളിക്കാറുണ്ടോ നയനേച്ചി…….. “? ഏട്ടന് സുഖമാണോ..? “.. ലീവിന് വന്നിരുന്നോ..?”
അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞത് സാവിത്രിയായിരുന്നു “അവൻ വന്നിട്ടുണ്ട് മോളേ .. നീ അപ്പുറത്തേയ്ക്ക് ചെല്ല്… “.. സാവിത്രിയുടെ ആ വാക്കുകൾ അവളുടെ വിങ്ങുന്ന മനസ്സിനെ തണുപ്പിച്ചു കുളിർമഴയായി പെയ്യുന്നതായിരുന്നു … അഞ്ജലിയുടെ മുഖം പ്രകാശഭൂരിതമായ്…. കണ്ണുകൾ വിടർത്തി വിശ്വാസം വരാതെ…
അഞ്ജലി : ” സത്യമാണോ അമ്മേ..?നന്ദേട്ടൻ ഇവിടെ വന്നിട്ടുണ്ടോ….?
നയന : ” മ്മ്.. വന്നിട്ടുണ്ട് പെണ്ണെ,… പോയ്‌ നോക്ക് നീ
അഞ്ജലി കേട്ട പാതി കേൾക്കാത്ത പാതി.. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി കൊണ്ട് അടുക്കളയിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കോടി…തന്റെ നന്ദേട്ടനെ കാണാനുള്ള ആവേശത്തിൽ ഉമ്മറത്തേയ്ക്ക് ഓടി അടുക്കുമ്പോൾ…. തൂണിൽ ചാരി നിൽക്കുന്ന വിശ്വനെ കണ്ട് അഞ്ജലിയുടെ കാലുകളുടെ വേഗത പതിയെ കുറഞ്ഞു വന്നു… അവളുടെ മനസ്സിന്റെ കോണിലെവിടെയോ പഴയ ഓർമ്മകളുടെ ചിതൽപ്പുറ്റ് പൊട്ടി വീണിരുന്നു…അല്പ നേരം ആലോചിച്ച്…എന്തോ മനസ്സിലുറപ്പിച്ച് പതിയെ നടന്ന് …ഭിത്തിയുടെ മറവ് പറ്റി പാറുക്കുട്ടിയെ മടിയിലിരുത്തി കളിപ്പിക്കുന്ന നന്ദനെയവൾ നോക്കി…..