ജലജയുടെ വാക്കുകൾ ഇടറി..
മഞ്ജിമ ജലജയുടെ അടുത്തു നടന്ന് അടുത്തു. കയ്യിൽ പിടിച്ചു, സമാധാനിപ്പിക്കുന്ന പോലെ……
ജലജയുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണീർ പോഴിഞ്ഞു, എങ്കിലും പറഞ്ഞു : എന്റെ നെഞ്ച് തകർന്ന ദിവസം ആയിരുന്നു അത്. അതിനു ശേഷം, നീ പറഞ്ഞ പോലെ പിടിച്ച് കെട്ടി കൂട്ടിലിട്ടു ഞാൻ. അങ്ങിനെ തന്നെ വളർത്തി. ആരെയും കൂട്ട് കൂടാൻ അനുവദിക്കാതെ , സ്വന്തം അമ്മയെ അവൻ വേറെ കണ്ണിലൂടെ കാണുന്നതും അറിഞ് , അവനെ ഉപദേശിക്കാതെ..
ജലജയുടെ മനസ്സിൽ പഴയ കാര്യങ്ങൾ മിന്നി മറഞ്ഞു. തന്നെ കാണുമ്പോൾ, പലപ്പോഴും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ വരുന്ന തിളക്കം, തന്റെ ശരീരഭാഗങ്ങകിലേക്ക് ഉള്ള അവന്റെ നോട്ടം, പ്രത്യേകിച്ച് തന്റെ വലിയ ചന്തികളിൽ. അതിനു പുറമെ അലക്കാൻ ഇട്ട വസ്ത്രങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ച് ഇന്നർ, അതിൽ വരുന്ന മാറ്റങ്ങൾ. ചോദിക്കാനോ പറയാനോ പോയില്ല ജലജ.
ജലജ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് : അത് കൊണ്ട് ആണ് , നാടിനു പുറത്ത് നല്ല നല്ല ജോലി കിട്ടിയിട്ടും ഞാൻ വിടഞ്ഞേ, അല്ലാതെ എന്റെ കൂടെ ഇവിടെ കഴിയാൻ വേണ്ടി അല്ല. കൂട്ടിലിട്ട കിളി ആക്കാനുമല്ല നീ പറഞ്ഞ പോലെ. ബാംഗ്ലൂർ പോലും ഇടക്ക് പോയി ഞാൻ നിൽക്കുന്നത് അത് കൊണ്ടാണ്. ഫ്രണ്ട്സിനോട് ഒക്കെ അവന്റെ കാര്യങ്ങൾ ചോദിച്ചറിയാൻ. നാട് വളർന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, ചിന്തകളും, പക്ഷെ ഈ അമ്മക്ക് അഭിയുടെ കാര്യത്തിൽ അങ്ങിനെ അങ്ങോട്ട് വളരാൻ പറ്റിയില്ല……
ജലജയെ ഞെട്ടിച്ച് കൊണ്ട് മഞ്ജിമയുടെ ഡയലോഗ് വന്നു : അത് നന്നായി അമ്മേ, അതോണ്ടല്ലേ എനിക്കവനെ കിട്ടിയത്.
ജലജയുടെ കലുഷിതമായ മനസ്സിനെ തണുപ്പുക്കാൻ മാത്രം ശക്തി ആ ഡയലോഗിനെ കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞില്ല.
ജലജ ശക്തി വീണ്ടും തിരിച്ചെടുത്തു പറഞ്ഞു : അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ പറഞ്ഞെ, എന്നെ തൂക്കാൻ നീയായിട്ടില്ല.
മഞ്ജിമയുടെ കൈകൾ തട്ടി മാറ്റി ജലജ തിരിച്ചു നടന്നു. തന്റെ റൂമിലേക്ക്.
താഴെ നടന്നത് ഒന്നും അറിയാതെ, തന്റെ പേരും പറഞ്ഞു രണ്ട് പെണ്ണുങ്ങൾ, തന്റെ അമ്മയും, ഭാര്യയും, വാ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ കലഹം ഒന്നുമറിയാതെ സുഖ നിദ്രയിൽ ആയിരുന്നു അഭി.