Posted by
ജലജ : അഭിയെ തല്ലാതെ തന്നെ നേർ വഴിക്ക് കൊണ്ട് വരാൻ എനിക്ക് ഒരാളുടെയും സഹായം വേണ്ട, എന്റെ നോട്ടം, വാക്കുകൾ അത് തന്നെ ധാരാളം ആണ്. നിനക്ക് അവനെ നന്നായി അറിയാം എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്? എന്നാൽ പറ, അഭിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റാത്ത, ഈ ഇരുപത്തി ഏഴാം വയസ്സിലും, പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ പറ്റാത്ത കാര്യം എന്താ എന്നറിയുമോ, നിനക്ക്?…
മഞ്ജിമ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു : അമ്മ അവനോട് ദേഷ്യപ്പെടുന്നത്….
ജലജ : അല്ല, എന്റെ സൈലെൻസ്, എന്റെ മൂകത. 5 മിനിറ്റ് ഞാൻ അവനോട് മിണ്ടാതെ അയാൾ തീർന്നു അവൻ. ഈ കാലിൽ വീണു വന്നു കിടന്ന് കരയും അവൻ.
മഞ്ജിമ കേട്ടു നിന്നു. അല്ലാതെ ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലായിരുന്നു.
ജലജ തുടർന്നു : ഇന്നലെ വരെ, ഇന്നലെ വരെ എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാനോ, പറയാനോ കഴിഞ്ഞില്ല കാരണം, പേടിയായിരുന്നു മനസ്സിൽ. അവൻ എങ്ങാനും….
ജലജ സൈലന്റ് ആയി, വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ പരതി..
മഞ്ജിമക്ക് ആദ്യമായി ഒരു പിടി വള്ളി കിട്ടി കുറെ നേരത്തിനിടയിൽ….
മഞ്ജിമ : ഹർഷൻ,,, ആ സംഭവം ആണോ?..
അതുവരെ കത്തി ജ്വലിച്ചു നിന്ന ജലജ രണ്ട് സ്റ്റെപ് പിന്നിലോട്ടു പോയി അത് കേട്ടതോടെ..
ജലജ കണ്ണ് തുറിച്ചു കൊണ്ട് : അത്,,, അവൻ,, നിന്നോട്……
മഞ്ജിമ കുറെ നേരത്തിനു ശേഷം വാക്ക് പോർ കുതിരയുടെ കടിഞ്ഞാൺ കയ്യിൽ എടുത്തു : അവൻ എല്ലാം എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എല്ലാം…..
ജലജ മൂകമായി നിന്നു………….
ജലജയുടെ മനസ്സിൽ ഉള്ളത്, ബാക്കി കൂടി പറയിപ്പിക്കാൻ മഞ്ജിമ പറഞ്ഞു : അത് കൊണ്ട്?… എല്ലാം അറിഞ്ഞും അമ്മായി?…
ജലജ : പിന്നെ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണമായിരുന്നു. നീ പറ. ഈ കാലത്ത്,,, ആണും ആണും,,,എല്ലാം സാധാരണം ആണ് എന്നുള്ള വിവരം എനിക്കുണ്ട്. പക്ഷെ ആകെ ഒന്നേ ഉള്ളു എനിക്ക്. അവൻ……