പിന്നെ.. ഒരു മോൾ ഉണ്ടല്ലോ… അതുകൊണ്ട്.. അതുകൊണ്ട് മാത്രം തനിക്ക് ഇവിടെ കഴിയാം.. നാട്ടുകാരുടെ മുൻപിൽ ആ കുട്ടിക്ക് ഒരു അച്ഛൻ വേണമല്ലോ…
ഭർത്താവിന്റെ അധികാരമൊക്കെ മറന്നു കളയുക…
പുറത്തുള്ള തന്റെ ബന്ധങ്ങൾ ഒക്കെ അവസാനിപ്പിക്കണം.. തന്റെ മൊബൈലും ലാപ്പും എപ്പോഴും ഞങ്ങൾക്ക് അവയലബിൾ ആയിരിക്കണം…
തന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾ സാധിച്ചു തരുന്ന ഒരു കൊണ്ടാക്ടും ഇനി മുതൽ അതിൽ ഉണ്ടാകാൻ പാടില്ല…
അങ്ങനെ ഉണ്ടന്നറിഞ്ഞാൽ ഷീല നിയമ പരമായി ബന്ധം വേർപെടുത്തുന്ന കാര്യം ആലോചിക്കേണ്ടി വരും…
കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലായോ.. ഇനി കുറച്ചു കൂടി തെളിച്ചു പറയണോ..?
മനസ്സിലായി…
ഓ ക്കേ.. എനിക്ക് നിന്നെപോലെയുള്ളവരെ ശരിക്കും അറിയാം… തൃപ്തി കിട്ടുവാൻ ഏത് അറ്റംവരെയും പോകുമെന്ന് അറിയാം…
എത്ര വർഷമായി താൻ ഇങ്ങനെ ആണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ട്…
പതിനാറ്.. പതിനേഴു…
ങ്ങും..അപ്പോൾ നീ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് കല്യാണം കഴിച്ചതാണ് അല്ലേ… നിന്നെ പോലെ ഒരുത്തന്റെ ഭാര്യയായി കഴിയേണ്ടിവരുന്ന പെണ്ണിന്റെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചൊന്നും നിനക്കൊന്നും ഒന്നും അറിയണ്ടല്ലോ…
ആഹ്.. അതുപോട്ടെ.. ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ..
ആൽബിൻ പറയുന്നത് കേട്ടുകൊണ്ട് കിച്ചണിൽ നിന്നിരുന്ന ഷീലയെ അടുത്തേക്ക് വരാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു…
നീ എവിടെയാണ് ഇരിക്കേണ്ടത്…
ആൽബിന്റെ ചെദ്യം കേട്ട് രവി തല ഉയർത്തി അയാളെ നോക്കി..
അടുത്തേക്ക് വന്ന ഷീലയെ പിടിച്ചു തന്റെ അടുത്ത് ഇരുത്തിയിട്ട് വീണ്ടും ചോദിച്ചു..
ഞങ്ങളെ പോലുള്ള കപ്പിൾസിന്റെ മുൻപിൽ എവിടെയാണ് നീ സാധാരണ ഇരിക്കാറുള്ളത്…
അത്.. അത്… തറയിൽ…
എന്നാൽ പെട്ടന്ന് അങ്ങനെ ഇരിക്ക്..
രവി വേഗത്തിൽ സോഫയിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റ് തറയിൽ ഇരുന്നു..
ങ്ങും.. ഗുഡ്ഡ്… ഇനി ഞാനുള്ളപ്പോൾ ഇത് ആവർത്തിക്കരുത്…
ഞാൻ ഇല്ലാത്തപ്പോൾ നിന്റെ മേഡം പറയുന്നത് അനുസരിക്കുക..
രവി ഹാപ്പിയാണോ..?
അതേ..!
ഇനി നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടോ ഷീലേ…
എനിക്ക് പറയാനുള്ളതെല്ലാം ആൽബിൻ പറഞ്ഞില്ലേ…
ഇതിൽ കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. ഇപ്പോൾ അത് പൂർത്തിയായി.. ഇതുപോലെ അനുസരിച്ച് മുൻപോട്ടു പോയാൽ നാട്ടുകാരുടെ മുൻപിൽ എങ്കിലും എന്റെ ഭർത്താവ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞു ഞെളിഞ്ഞു നടക്കാം…