Posted by
വഴിയിൽ കിടന്ന ഒരു കാർ കണ്ടപ്പോ ചേട്ടായി വണ്ടി അതിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഒതുക്കി….ആൻസി ചേച്ചിയും ചേട്ടായിയും വണ്ടിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി….. കാറിലിരുന്ന ആരോടോ സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ടു.. പക്ഷേ മുഖം മനസിലാവുന്നില്ല…. ഞാനും കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങി അവരുടെ കൂടെ ചെന്നു നിന്നു…..അകത്തിരുന്ന ആൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി വന്നു…. സത്യം പറഞ്ഞാൽ അപ്പോഴാണ് ആളെ മനസിലായത്… ചേട്ടായിയുടെ അപ്പൻ…. ഒരു ആജാനബാഹു ആയ ഒരു മനുഷ്യൻ…. പക്ഷേ മുഖത്തെ ആ ചിരി ഗൗരവം കുറച്ചു തന്നു….
മോളാണ് റീന അല്ലേ…
അതെ..
ഇവൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്… അതും പറഞ്ഞ് എന്റെ തോളത്തു കിടന്ന കുഞ്ഞിനെ എടുത്ത് കൊഞ്ചിക്കാൻ തുടങ്ങി… അപ്പോഴും ചേട്ടായിടെ മുഖത്താണ് ഞാൻ നോക്കിയത്… ഞാൻ എന്തോ തെറ്റ് ചെയ്ത പോലെ ആയിരുന്നു ഭാവം….
എന്നോടെന്താ ഒന്ന് മിണ്ടിയാൽ… രാവിലെ എന്തൊരു സ്നേഹം ആയിരുന്നു….
അപ്പൻ കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് കാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു…. നിമ്മി ഗ്ലാസ്‌ താഴ്ത്തി അപ്പനെ നോക്കി ചിരിച്ചു…
ആഹാ മോൾ മിടുക്കി ആയല്ലോ… വീണ്ടും യാത്രയൊക്കെ തുടങ്ങിയോ….
ഇല്ല അപ്പാ… ചേച്ചിയെ കൊണ്ടാക്കിയിട്ട് പെട്ടെന്ന് വന്നേക്കാം…
ക്ഷീണം വല്ലോം തോന്നുന്നോ…
ഇല്ല… ഇവരൊക്കെ ഇല്ലേ… അപ്പോ എങ്ങനെ ക്ഷീണം അറിയാനാ…
സൂക്ഷിച് പോണേ മോളെ….
പോവാം….. അപ്പാ മോനെ എന്റെ കയ്യിലേക്കൊന്നു തരുവോ…. ഒരാഗ്രഹം അവനെ ഒന്നെടുക്കാൻ…
പിന്നെന്താ മോളെ… ദാ കൈ നീട്ടി ഇവനെയങ്ങു പിടിച്ചേ…. അതും പറഞ്ഞ് അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് മോനെ വെച്ചു കൊടുത്തു…. അവളുടെ മടിയിലേക്ക് അവൻ ഇറങ്ങി ഒതുങ്ങി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോ അമ്മയായ എനിക്ക് പോലും വിഷമം ആയി…
എത്ര ആഗ്രഹിച്ചു കാണും ഒരു കുഞ്ഞിനെ താലോലിക്കാൻ … പക്ഷേ…
നിമ്മിയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നു കണ്ണീർ ഒഴുകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു… അതവൾ തുടയ്ക്കുന്നുണ്ട്…. കുഞ്ഞിനോടെന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്…. ഒന്നും കേൾക്കാൻ വയ്യ…
അപ്പൻ എന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു…
മോൾക്ക് ഒന്നും തോന്നരുത്…. മോൻ കുറച്ചു നേരം അവളുടെ കയ്യിൽ ഇരുന്നോട്ടെ….. അവളുടെ ഏറ്റവും വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു എനിക്കൊരു കൊച്ചു മോനെ തരണം എന്നുള്ളത്…. പക്ഷേ എന്റെ കുഞ്ഞിന് ദൈവം അതിന് ഭാഗ്യം കൊടുത്തില്ല…. കുഞ്ഞിനെന്നല്ല ഞങ്ങൾക്ക് ആർക്കും ആ ഭാഗ്യം ഉണ്ടായില്ല…. അപ്പൻ എന്റെ തോളത്തു തട്ടി….