പിന്നെ അവസാന അടവാണ് …
കരയുക … എന്നാലും ശരീരമത് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ ….
അതിലും രക്ഷ കിട്ടി എന്ന് വരില്ല …
പിന്നെ അറ്റ കൈ പ്രയോഗം …
മരിച്ചു കളയും …..
ഞാനും എന്ന മറുപടി ഉണ്ടാവാം …
പിന്നെ സങ്കടക്കരച്ചിൽ ….
ഒടുവിൽ ……?
“പ്ലീസ് …. ഒറ്റത്തവണത്തേക്കുമ്മാ ….”
എന്ന വാക്കുകളിൽ എല്ലാം തീരും ….
അവന്റെ അരക്കെട്ടു ചേരാൻ തന്റെ കാലുകൾ വിടരുന്നത് ജാസ്മിൻ ഭാവനയിൽ കണ്ടു ….
ഒരുൾക്കിടലം കൊണ്ടവൾ നടുങ്ങി …
ഒറ്റത്തവണ …
അതുകൊണ്ടു തീരുമോ ….
പുറത്തെ തണുപ്പിലും താൻ വിയർക്കുന്നത് അവളറിഞ്ഞു …
ഉഷ്ണം ….!
വികാരോഷ്ണം അതിന്റെ യാത്രയുടെ പാരമ്യതയിലേക്ക് എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് അവളറിയാതെയറിഞ്ഞു …
സംഭവിക്കും എന്നത് തീർച്ചയാണ് … അത് എന്ന് , എപ്പോൾ എന്നതുമാത്രമേ അറിയാനുള്ളൂ …
രാവിലെ ഷാനു ഫോണെടുത്തു നോക്കി … ഉമ്മയുടെ മെസ്സേജ് വല്ലതും വരുമെന്ന് കരുതി അവൻ പാതിരാത്രി ആയപ്പോഴാണ് ഉറങ്ങിയത് …
മെസ്റ്റേജ് അവളുടേതായി ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .. വിഷമം പ്രകടമാക്കാതെ അവൻ പ്രഭാതകൃത്യങ്ങളിലേർപ്പെട്ടു …
ക്ലാസ്സ് തുടങ്ങാനായിട്ടുണ്ട് … ഇന്നലെ വിളിച്ചപ്പോൾ മിഥുൻ പറഞ്ഞിരുന്നു …
അവൻ കുളി കഴിഞ്ഞു വന്നപ്പോഴാണ് ജാസ്മിൻ എഴുന്നേറ്റു വന്നത്. അവളുടെ മുഖം വല്ലാതെയിരുന്നു …
” എന്താണുമ്മാ വല്ലാതെ ….?”
” മോളിക്ക് പനി … ” അവളതു മുഖത്തു നോക്കാതെയാണ് പറഞ്ഞത് …
” എന്നിട്ടിപ്പഴാ ഇങ്ങള് പറയണേ … പെട്ടെന്ന് റെഡിയാകാൻ നോക്ക് … ”
അവൻ ടവ്വൽ തോളിലിട്ടു കൊണ്ട് മോളി കിടക്കുന്ന മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു…
ഭിത്തിയോട് ചേർന്ന് പുതപ്പിനുള്ളിൽ മോളി ചുരുണ്ടു കിടക്കുന്നു …
ഷാനുവിന് അവളെ തൊടണമെങ്കിൽ ഒന്നുകിൽ കട്ടിലിനു കീഴെയോ മുകളിലോ വരണമായിരുന്നു , അല്ലെങ്കിൽ കട്ടിലിൽ കയറണം .. ശരീരത്തെ വെള്ളം മുഴുവനായി തുടച്ചു കളയാത്തതിനാൽ അവൻ കട്ടിൽ തലയ്ക്കൽ നിന്ന് അവളുടെ നെറ്റിയിൽ കൈ വെച്ചു നോക്കി.
പൊള്ളുന്ന പനി ….!