മലരമ്പനും കലിപ്പത്തിയും [കൊമ്പൻ]

“എട്ടത്തീ തണുപ്പുണ്ടെങ്കിൽ ജനൽ അടച്ചോളൂ ട്ടോ.” സിന്ധുവിന്റെ തോളോട് തോൾ ചേർന്നിരുന്നുകൊണ്ട് അവൻ കാതിൽ പറഞ്ഞു.
“ഇച്ചിരി കൂടെ കഴിയട്ടെടാ ….”
“ങ്ങും…”
“ഡാ ഈ സാരി എങ്ങനെയുണ്ട്?”
“വയലറ്റ് പൂക്കൾ അല്ലെ അതെനിക്കിഷ്ടാ.”
“ആഹാ നിനക്ക് മാമ്പഴകളറല്ലേ ഇഷ്ടം?”
“എട്ടത്തീ…”
“ഹഹ ….”
“പറയെടാ കുട്ടാ…”
“ഇന്നലെ ഞെരിച്ചപ്പോൾ വേദനിച്ചോ?”
“ഉം….”
“എവിടെ? കാണട്ടെ!”
“ഇപ്പോഴോ?”
“ലൈറ്റ് ഓഫാക്കട്ടെ….ല്ലേ”
“ങ്‌ഹും!”
കുറച്ചു ദൂരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആരോ ഭക്തി സിനിമയൊന്നുമില്ലേ എന്ന് ചോദിച്ചു. ആയതിനാൽ ബസിലെ ജോലിക്കാരൻ ഭക്തകുചേല കാസറ്റ് എടുത്തു പ്ലെ ചെയ്തു. ദീപു ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“ലൈറ്റ് ഓഫാക്കിക്കോ ഏട്ടാ!”
“ഹാ….ഒക്കെ!”
സിനിമയും തുടങ്ങി ലൈറ്റും ഓഫായി. ദീപുവിന്റെ ഫ്രെണ്ട്സ് ഒളിഞ്ഞും പാത്തും ദീപുവിന്റെ സീറ്റിൽ സീൻ പിടിക്കാൻ നോക്കുന്ന നേരം അതി ബുദ്ധിപരമായി അവൻ പുതപ്പുകൊണ്ട് താഴെനിന്നും മറച്ചു. അങ്ങനെ ഇരുവരും പുതപ്പിന്റെയുള്ളിൽ ആയി. ബസ് അതിവേഗം ദൂരം താണ്ടി കൊണ്ടിരുന്നു. ദീപുവാകട്ടെ ബ്ലൗസിന് മുകളിലൂടെ ഏടത്തിയമ്മയെ തപ്പുകയായിരുന്നു. സിന്ദുവാകട്ടെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു അവനുവേണ്ടി കഴുത്തു ചരിച്ചു അവന്റെ തോളിൽ ചാരിയിരുന്നു.
“എട്ടത്തീ, ഇന്നലെ ഞെരിച്ചത് വേദനിച്ചോ? നോക്കട്ടെ.”
“ഈ ഇരുട്ടത്തൊ?.”
“അതൊക്കെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം.”
“ശെരി പുതപ്പുകൊണ്ട് ഒന്നുടെ മൂട് ആദ്യം.”
ദീപു ചിരിച്ചു, അവൻ പുതപ്പുകൊണ്ട് തലവഴി ഏട്ടത്തിയെ മൂടി. ബസിൽ കൂടുതലും ആളുകൾ ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു. ദീപുവിന്റെ കൂട്ടുകാർ എത്തിയും വലിഞ്ഞും ഒരിഞ്ചു സീൻ പിടിക്കാൻ ആവേശത്തിലും.