💦ഗോപികാവസന്തം💦 4 [അജിത് കൃഷ്ണ] [Climax]

സലീം :എന്നാൽ ഞാൻ തെറിക്കാം..

ജോൺ :വേണ്ട ടാ ഇപ്പോൾ സമയം 9കഴിഞ്ഞു നീ തത്കാലം ഗോപികയെ വിളിച്ചു റൂമിലേക്ക് പൊക്കോ എന്നിട്ട് ഒരു 12 ഒക്കെ ആകുമ്പോൾ ഇറങ്ങി കൊടുക്ക്. എന്തായാലും കാണാതെ കാണുവല്ലേ അവർ കുറെ എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാൻ കാണില്ലേ അവർക്കും…

ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഗോപിക അങ്ങനെ തന്നെ നിന്ന്. അവളുടെ സാരി തുമ്പിൽ അവൾ കൈ കൊണ്ട് പിടിച്ചു വലിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ജോൺ :എന്നാൽ പിന്നെ താമസിക്കേണ്ട.. നിങ്ങൾ പൊക്കോ.

അരുണിന്റെ അപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥ അയാൾക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ. വിറയ്ക്കുന്ന കൈകൾ ചേർത്ത് പിടിച്ചു അയാൾ അങ്ങനെ ഇരുന്നു. ജോൺ അരുണിനെ വെറും മോശമാക്കും വിധം സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ജോൺ :നീ ചെല്ലേടാ, അവനെ നോക്കേണ്ട അവനും ഇപ്പോൾ ഇതൊക്കെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് അവൻ ആണ് എന്നോട് പറഞ്ഞത്…

അതുകേട്ടപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഗോപിക തല ഉയർത്തി അരുണിനെ ഒന്ന് നോക്കി. ആ ഒരു നിമിഷത്തിൽ അവരുടെ കണ്ണുകൾ പരസ്പരം ഇടഞ്ഞു. ഒന്നിനും കഴിയാത്ത ഒരു നിസ്സഹായന്റെ മുഖം അതായിരുന്നു അരുണിന്റെത്. പക്ഷേ അതൊന്നും ഗോപികയ്ക്ക് അപ്പോൾ മനസ്സിൽ ആയില്ല. സലീം മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റു ഗോപികയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു അവളുടെ തോളിൽ കൂടെ കൈ ഇട്ട്..

സലീം :വാ നമുക്ക് ഒന്ന് പോയി നടു ഇളക്കിയെച്ചും വരാം…

സലീം അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അരുൺ മനോധൈര്യം ചോർന്നു പോകാതെ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. പെട്ടെന്ന് അരുൺ നോക്കി നിൽക്കെ ഗോപികയുടെ കവിളിൽ അവൻ ഉമ്മ കൊടുത്തു. എന്നിട്ട് സ്റ്റെപ് കയറി മുകളിലെ റൂമിലേക്കു പോയി. നടക്കുമ്പോൾ ഗോപിക അരുണിനെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞെരക്കവും മൂളലും പിന്നെ ബെഡിന്റെ കുലുക്കൽ ശബ്ദവും കൂടി വന്നു. കുറെ നേരം അത് മുഴങ്ങി കേട്ടിരുന്നു. കുറേ സമയങ്ങൾക്ക് ശേഷം എല്ലാം നിശ്ചലമായി. എന്നാൽ അപ്പോഴേക്കും അരുണിന്റെ മനസ്സ് ഒരു പാറപോലെ ആയി മാറിയിരുന്നു. ഗ്ലോറി മുറിയിലേക്ക് പോയിരുന്നു അപ്പോഴേക്കും. അരുണും ജോണും സോഫയിൽ തന്നെ കുറെ നേരം ഇരുന്നു സംസാരിച്ചു. സംസാരിച്ച വിഷയം മറ്റൊന്നും ആയിരുന്നില്ല..