കുറേ നേരം അയാളെ ഞാൻ എന്തൊക്കയോ പറഞ്ഞു..
കുറേ കരഞ്ഞു ഞാൻ….
ഇക്ക ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…
കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു…
ബന്ധുക്കൾ ഒകെ അറിഞ്ഞു…
എല്ലാരും വന്നു…
ഡിവോഴ്സ് ചെയ്താലും മക്കളെ എനിക്ക് വേണം… പക്ഷെ അവരെ എങ്ങനെ നോക്കും എന്ന് ഒരു പിടിയും ഇല്ല….
ആകെ മുഴുവൻ ടെൻഷൻ ആയി…
അപ്പോൾ ആണ് ഇക്കയുടെ മറുപടികൾ വന്നു തുടങ്ങിയത്….
ഇക്ക ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു കുറേ കരഞ്ഞു… തെറ്റ് പറ്റി എന്ന് പറഞ്ഞു… നിന്നെ മതി എനിക്ക് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു…
പക്ഷെ എനിക്ക് അത് എന്തോ… മൊത്തത്തിൽ ഞാൻ അങ്ങ് ഡൌൺ ആയി…
ഈ ചർച്ചകൾ കുറേ ദിവസം നീണ്ടു പോയി…
അവസാനം ഡിവോഴ്സ് വേണ്ട എന്ന് തീരുമാനിച്ചു…
എല്ലാരും കൂടെ പറഞ്ഞു കോംപ്രോമൈസ് ആക്കി അങ്ങ് പോയി…
പക്ഷെ എനിക്ക് എന്തോ അങ്ങ് പറ്റുന്നില്ല…
പിന്നയും ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ വിളി ഒക്കെ തുടങ്ങി…
ആദ്യമേ ഒക്കെ ഒരു വെറുപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സിൽ…
പിന്നെ പിന്നെ കാര്യങ്ങൾ പഴയത് പോലെ ആയി തുടങ്ങി…
ജീവിതം പഴയത് പോലെ തന്നെ…
ആകെ സംസാരിക്കാൻ ഉള്ളത് അയല്പക്കത്തെ സജിത ചേച്ചി ആണ്…
ഇടക് ഇവിടെ വരും… ഞാൻ കുറേ നേരം സംസാരിച് ഒകെ ഇരിക്കും… ചേച്ചിക് രണ്ട് മക്കൾ ആണ്… അഞ്ചു ഇളയത്.. പ്ലസ് ടു ..മൂത്തത് കിഷൻ.. വീട്ടിൽ കിച്ചു എന്ന് വിളിക്കും…അവൻ ഇപ്പോ കോളേജിൽ പഠിക്കുന്നു…
അങ്ങനെ ഞാൻ പയ്യെ എനിക്ക് ജിമ്മിൽ പോണം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി ഇക്കയോട്… പഴയ പോലെ വലിയ എതിർപ്പ് ഒന്നും ഇക്ക പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല…
വീടിന് അടുത്ത് തന്നെ ആണ് ജിം…
ഞാൻ അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അഡ്മിഷൻ എടുക്കാൻ ആയി പോയി…
പകൽ ആണ് പോയത്… അതുകൊണ്ട് ഒരാൾ മാത്രമേ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു…
ഹലോ…
പറ മാഡം…
അഡ്മിഷൻ എടുക്കാൻ ആയിരുന്നു…
നെയിം പറഞ്ഞോളൂ…
സനൂജ…
ഓക്കെ… മോർണിംഗ് ആണോ..
മോർണിംഗ് എത്ര സമയം വരെ ഉണ്ട്…