അറിഞ്ഞതും അറിയാനുള്ളതും [ലോഹിതൻ]

വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആ സ്പർശനം ഞാൻ അറിഞ്ഞു..

ഹാളിലെ സോഫയിൽ ഇരുത്തിയിട്ട് ചോദിച്ചു.. ആൽബിൻ എന്താണ് കുടിക്കാൻ എടുക്കേണ്ടത്…

പഴയപോലെ തന്നെ.. ഒരു സ്ട്രോങ്ങ്‌ ചായ…

ചൂടു ചായ പതിയെ കടിച്ചു കൊണ്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു..

ഷീല ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.. എട്ടു വർഷത്തെ വിശേഷങ്ങൾ ഇല്ലേ പറയാൻ…

പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും നോക്കിയില്ല.. അണക്കെട്ട് പൊട്ടിയപോലെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഉള്ളതെല്ലാം ഞാൻ ആൽബിന്റെ മുൻപിൽ തുറന്നു വെച്ചു..

അച്ഛനും അമ്മയും മരിച്ചത്.. വിവാഹ ശേഷം ഈ ടൗണിലേക്ക് മാറിയത്.. മോളുടെ വിശേഷങ്ങൾ.. പിന്നെ ഭർത്താവിന്റെ സ്വഭാവം.. മനസിനും ശരീരത്തിനും കിട്ടേണ്ട ആനന്ദം നിഷേധിക്കപ്പടുന്നത്…

എല്ലാം പറഞ്ഞു.. കരഞ്ഞു.. ആൽബിൻ എന്റെ അടുത്തിരുന്നു അശ്വസിപ്പിച്ചു…

എനിക്ക് അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ആ മാറിൽ തല ചായ്ച്ച് കരയാൻ തോന്നി..

എന്റെ ഓർമ്മകളുമായി ഇത്രയും വർഷം ജീവിച്ചവൻ അല്ലേ..

എനിക്ക് വേണ്ടി.. എന്റെ സ്നേഹത്തിനു വേണ്ടി ഇത്രയും ദാഹിച്ച ആരുണ്ട്…

എന്റെ മാതാപിതാക്കൾ പോലും കുടുംബത്തിന്റെ അന്തസ്സും അഭിമാനവും മാത്രമല്ലേ നോക്കിയൊള്ളു..

എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്കോ അഭിലാഷങ്ങൾക്കോ എന്തെങ്കിലും പരിഗണന നൽകിയിട്ടുണ്ടോ…

ഞാൻ ആൽബിനോട് കൂടുതൽ ചേർന്നിരുന്നു..

അവൻ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി…

അവന്റെ നോട്ടം… പുരുഷന്റെ നോട്ടം.. അത് നേരിടാൻ എന്നിലെ സ്ത്രീക്ക് കരുത്തില്ലാതെ ഞാൻ മുഖം കുനിച്ചു..

എന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ച് ഉയർത്തി കണ്ണുകളിൽ നോക്കി കൊണ്ട് അവൻ വിളിച്ചു..

ഷീലെ…

ങ്ങും..

ഒരിക്കൽ ഈ ചുണ്ടുകളിൽ ഒന്ന് ചുംബിക്കുവാൻ ഞാൻ എത്ര കൊതിച്ചതാണെന്ന് അറിയാമോ നിനക്ക്…

അത് കേട്ട് എന്റെ ചുണ്ടുകൾ തരിച്ചു.. ഞാൻ എന്റെ മുഖം അവനിലേക്ക് കൂടുതൽ അടുപ്പിച്ചു കൊടുത്തു…

എന്റെ ചുണ്ടുകളെ അവൻ ഉറിഞ്ചി കുടിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ കൈകൾ എന്റെ മുലകളിൽ അമരുമ്പോൾ അവന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് ഇരുന്നു കൊടുക്കുവായിരുന്നു ഞാൻ…

എന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ ശരീരത്തു നിന്നും നഷ്ട്ടമാകുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.. ഏതോ ഒരു നിർവിധിയിൽ ലയിച്ചിരിക്കുവായിരുന്നു ഞാൻ…

എന്റെ മുലകണ്ണുകൾ അവൻ വലിച്ചു കുടിക്കുമ്പോൾ എന്റെ ആൽബിൻ.. എന്റെ ആൽബിൻ എന്ന് മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു എന്റെ അധരം…