ചാറ്റുകളും, കോളുകളും അവര് തമ്മിലുള്ള ഫോട്ടോസ്. ചിലതൊക്കെ അതിഭയങ്കര ഫോട്ടോകളായിരുന്നു. അനിത ഇതൊക്കെ കണ്ട് സ്തംഭിച്ചിരുന്നു. എന്നാല് ഇതിനെപ്പറ്റി അയാളോട് ചോദിക്കാനോ പറയാനോ അവള് പോയില്ല. വിഷമം കൊണ്ടും ദേഷ്യം കൊണ്ടും വിറച്ച് നില്ക്കുന്ന അവള് എന്തെങ്കിലും ചോദിച്ചാല് അവിടെ ഭൂകമ്പം ഉണ്ടാകും എന്ന് അവള്ക്കറിയാം. എല്ലാം സഹിച്ചും ക്ഷെമിച്ചും അയാള് പോകുന്നത് വരെ അവള് നിന്നു. അയാള് പോയികഴിഞ്ഞും അവളുടെ വിഷാദം കണ്ട് എന്തൊ പന്തികേട് തോന്നിയ കണ്ണന് ചോദിച്ചപ്പോള് ആദ്യമൊക്കെ അവള് ഒഴിഞ്ഞ് മാറിയെങ്കിലും അവസാനം അവള് തന്നെ പൊട്ടികരഞ്ഞോണ്ട് അവനോട് സത്യങ്ങള് തുറന്ന് പറഞ്ഞു.
അനിതയെ ആശ്വസിപ്പിച്ച് അവളുടെ സങ്കടങ്ങള്ക്ക് അവളക്കൊപ്പം നിന്ന് എല്ലാം നേരെയാക്കിയത് കണ്ണനാണ്. ആ ആശ്വാസിപ്പിക്കലും അവന്റെ കെയിറിംഗും, പിന്നെ കണ്ണന്റെ കരുത്തും എല്ലാം അവള്ക്ക് അവനോട് അടങ്ങാത്ത ആവേശം സമ്മാനിച്ചു. അവിടെനിന്ന് അത് ശാരീരിക ബന്ധത്തിലേക്ക് പോയി. അന്ന് അവള് മനസ്സിലൊരു തീരുമാനമെടുത്തു,
തന്റെ ശരീരത്തിന്റെ നഗ്നതയുടെ ഒരു തുള്ളി പോലും തന്റെ ഭര്ത്താവ് കാണില്ല. എല്ലാം ഇനി കണ്ണന് മാത്രമേ അവള് കൊടുക്കു എന്ന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. അങ്ങനെ അവരുടെ ജീവിതം മുന്നോട്ട് പോയി. ഇപ്പോഴും അവളൊരു ഉത്തമ ഭാര്യയായി അഭിനയിക്കുകയാണെങ്കിലും കണ്ണന്റെ കഴപ്പി കാമുകിയായി ജീവിക്കുകയാണ്.
കണ്ണന്ഃ ആഹ് വിട് കുഞ്ഞ, ഞാന് പറഞ്ഞതല്ലെ എല്ലാം മറന്ന് പെരുമാറണമെന്ന്. അനിതഃ ആഹ് എല്ലാം മറന്നത് നീയുള്ളത് കൊണ്ടാ, അല്ലേല് പണ്ടെ ഞാന് അയാളെ കൊന്നനെ, പിന്നെ ഞാനും അയാളും ചെയ്യുന്നത് ഒരെ കാര്യമാണല്ലോ, മറ്റൊരാളൊടൊപ്പം സുഖിക്കുന്നു, ഇനി അങ്ങനെ മതി, ആര്ക്കും ഒരു തട്ടുകേട് ഇല്ല. കണ്ണന്ഃ ആഹ് അതാണ് പവര്. അനിതഃ പവറൊക്കെ അവിടെ നില്ക്കട്ടെ, നീ നാളെ പോകുവോ? കണ്ണന്ഃ ആഹടി പോകും. എന്തെ? അനിതഃ ഏയ് വെറെയൊന്നുമല്ല നിന്റെ ദേഹത്തിന്റെ ചൂടറിയാതെ രണ്ട് മാസമൊക്കെ പിടിച്ച് നില്ക്കുക എന്ന് ഓര്ക്കുമ്പോഴാ. കണ്ണന്ഃ എന്റെ കഴപ്പി കുഞ്ഞമ്മെ, രണ്ട് മാസമല്ലെ ഉള്ളു. അത് കഴിഞ്ഞാല് ഈ ശരീരത്തില് തന്നെയല്ലെ ഫുള് ടൈം. അനിതഃ എന്നാലും… കണ്ണന്ഃ ഒരെന്നാലുമില്ല. നീ ധൈര്യമായിട്ടിരി. രണ്ട് മാസം കഴിഞ്ഞ് നമ്മള് കൂടുമ്പോള് നല്ല മുട്ടന് വൈബായിരിക്കും. അനിതഃ ആഹ് അത് ശരിയാണല്ലോ. കണ്ണന്ഃ അതല്ലെ മോളെ ഞാന് പറഞ്ഞത്. Be happy. നമ്മുക്ക് പൊളിക്കാമന്നെ.