അനിത ഒരു കള്ളചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. കണ്ണനും ചിരിച്ചു.
അനിതഃ നിനക്കറിയാമോ, നിന്റെ സാമിപ്യത്തില് ഞാനത്ര സുരക്ഷയാണെന്ന്. ഓരോ തവണ നിന്നോടൊപ്പം ഞാന് ആറാടുമ്പോള് എനിക്ക് കിട്ടുന്ന സുഖവും സ്നേഹവും സ്വന്തം കെട്ടിയോനില് നിന്ന് പോലും കിട്ടിയിട്ടില്ല. നീ തരുന്ന കരുതലില് ഞാന് പലപ്പോഴും അത്ഭുതപ്പെട്ട് പോയിട്ടുണ്ട്. കണ്ണന്ഃ പക്ഷെ കുഞ്ഞ, ഇതൊക്കെ ആരേലും അറിഞ്ഞാല്, നാട്ടുകാരന് മൈരന്മാരല്ല. അച്ഛനൊ അമ്മയൊ മറ്റൊ. അനിതഃ ഓ ഇതുപോലെയൊരു പൊട്ടന്, എടാ ചെറുക്കാ നിന്നോട് എന്നെ കതിര്മണ്ഡപത്തില് കൊണ്ടു പോയി താലികെട്ടി കൂടെ പൊറുപ്പിക്കാനല്ല ഞാന് പറഞ്ഞത്. കണ്ണന്ഃ പിന്നെ? അനിതഃ എടാ നമ്മള് തമ്മില് മാത്രം. താലികെട്ടി ജീവിതകാലം മുഴുവന് നിന്നോടൊത്ത് സുഖിച്ച് ജീവിക്കാനല്ല. പക്ഷെ നമ്മള് രണ്ടും മാത്രമുള്ളപ്പോള് എനിക്ക് നിന്റെ ഭാര്യാവണം. നീ എന്റെ ഭര്ത്താവും. നീന്റെ രണ്ടാം ഭാര്യയായി എന്നെ സ്വീകരിക്കുമൊ നീ? കണ്ണന്ഃ രണ്ടാം ഭാര്യയൊ?
അവനാകെ കണ്ഫ്യൂഷനായി.
അനിതഃ അതേടാ രണ്ടാം ഭാര്യ. അഗ്നിസാക്ഷിയായി നീയൊരുത്തിയെ കല്യാണം കഴിക്കും. അവളായിരിക്കണം നിന്റെ താങ്ങും തണലും സ്നേഹവുമെല്ലാം. അവള് വരുന്നത് വരെ നിന്റെ ജീവിതത്തില് നിന്റെ രണ്ടാം ഭാര്യയായി എനിക്ക് ജീവിക്കണം. കണ്ണാ, മോന് സ്വീകരിക്കുമോ എന്നെ.
കണ്ണന്ഃ എന്റെ അനൂ……
അവന് അനിതയെ മുറക്കെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവളുടെ പാല്കുടങ്ങള് അവന്റെ നെഞ്ചത്ത് അമര്ന്നു. അനിതയുടെ കണ്ണില് നിന്ന് അല്പ്പം കണ്ണീര് പൊടിഞ്ഞു. കുറച്ച് നേരം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവര് അങ്ങനെ നിന്നു. അല്പ്പം ഇരുട്ടിയത് കൊണ്ടും, വീടിന്റെ അകത്തേക്ക് കുറച്ച് നേരം കേറി നിന്നത് കൊണ്ടും ആരും അവരെ കണ്ടില്ല.
അവന് അനിതയെ നെഞ്ചില് നിന്ന് അടര്ത്തി മാറ്റി. അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോള് കണ്ണുകള് ചുവന്ന് കലങ്ങിയിരുന്നു. അവന് കൈകള്കൊണ്ട് ആ കണ്ണീര് തുടച്ച് മാറ്റി. വളരെ പതുക്കെ അവന് അവളിലേക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ചു. ആ തടിച്ച മലര്ന്ന ചുണ്ടില് അവന് മൃദുവായി ചുംബിച്ചു. ഒറ്റ നിമിഷം, ആര്ത്തിയോടെ അവര് ചുണ്ടുകള് ചപ്പി വലിച്ചു.
പരസ്പരം ഉമിനീര് കൈമാറി മുറുകി കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവര് അധരപാനം തുടര്ന്നു. 5 മിനിറ്റിന് ശേഷമാണ് അവര് ചുണ്ടുകള് തമ്മില് വേര്പ്പെടുത്തിയത്. അപ്പോഴേക്കും രണ്ട് പേരും കിതയക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.