Posted by അനിതഃ നേരത്തെക്കാള്‍ ചരക്കായില്ലെ ഞാന്‍? കണ്ണന്‍ഃ പിന്നല്ലാതെ. നീ ബ്രാ ഇട്ടിട്ടില്ലെ, എന്നാ കുലുക്കമാടി ഇതുങ്ങള്‍ക്ക്. അനിതഃ നീ വാങ്ങിച്ച് തന്ന പിങ്ക് ബ്രായും പാന്‍റീസുമാ ഇട്ടേക്കുന്നെ. കണ്ണന്‍ഃ ആഹ് വെറുതെ അല്ല. അനിതഃ അതാ, എന്‍റെ കണ്ണന് പോയി കഴിഞ്ഞ് ഇനി തിരിച്ച് വരുമ്പോള്‍ എത്രയും കൊഴുക്കാവോ അത്രയും കൊഴുത്ത് നില്‍ക്കണമെന്നായിരുന്ന് ആഗ്രഹം. കണ്ണന്‍ഃ അതെന്താ അങ്ങനെ ഒരാഗ്രഹം. അനിതഃ അതോ…. അനിത മുഖം അവന്‍റെ ചെവിയിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു, എന്നിട്ട് മെല്ലെ മൊഴിഞ്ഞു, “ഈ നാല് ദിവസം കുഞ്ഞമ്മയക്ക് ഷഡിയിടാതെയിരിക്കാന്‍” വശ്യമായി അനിത അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ കണ്ണന് ഇനി പിടിച്ച് നില്‍ക്കാനായില്ല. “എന്‍റെ കുഞ്ഞ…..” അവന്‍ മുഖമടുപ്പിച്ച് ആ തടിച്ച അധരങ്ങള്‍ ചപ്പനായി തയ്യാറെടുത്തും പുറത്ത് കാറിന്‍റെ ഹോണ്‍വിളി മുഴങ്ങി.
കൊഃ ടാ ഒന്ന് വേഗം വാ, സമയം പോയി. കണ്ണന്‍ഃ ഹോ ഇ മൈരന്‍, മൂഡ് തെറ്റിച്ചല്ലോ. അനിതഃ അതെ കോപ്പന്‍, ഞാനോ അയാളെ തിന്നിപ്പിക്കില്ല, തീറ്റിക്കുവോ അതും ഇല്ല.
രണ്ട് പേര്‍ക്കും നല്ലോണം ദേഷ്യം വന്നു. സമയം നോക്കിയപ്പോള്‍ 3 മണിയാവുന്നു. ഇനിയും നിന്നാല്‍ കൊച്ചച്ഛന്‍റെ ഫ്ലൈറ്റ് മിസ്സാവും. അവര്‍ വേഗം തന്നെ വീടും പൂട്ടി ഇറങ്ങി. മുറ്റത്തേക്ക് ചെല്ലുന്ന വഴി ജീന്‍സുനുള്ളില്‍ തുള്ളിതുളുമ്പുന്ന അനിതയുടെ മത്തങ്ങ കുണ്ടികളെ സ്കാന്‍ ചെയ്യാനും അവന്‍ മറന്നില്ല.
അവന്‍ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില്‍ കേറിയപ്പോള്‍ അനിത ബാക്കില്‍ കേറി. കൊച്ചച്ഛനും ഫ്രണ്ടിലാണിരിക്കുന്നത്. കണ്ണന് വേഗം കാറെടുത്ത്. മെയിന്‍ റോഡില്‍ കേറ്റി അവന്‍ എയര്‍പ്പോര്‍ട്ടിലേക്ക് പായിച്ചു. അയാളും അനിതയുടെ ഡ്രസ്സിംഗ് കണ്ടപ്പോള്‍ വലിയ അത്ഭുതമൊന്നും തോന്നിയില്ല. കാരണം അനിത ഇടയക്ക് ഇത് പോലെ ജീന്‍സൊക്കെ ഇടാറുണ്ട്.
ഒരു രണ്ട് രണ്ടര മണിക്കൂറിന്‍റെ യാത്രയുണ്ട് എയര്‍പ്പോര്‍ട്ടിലേക്ക്. പോകുന്ന വഴി കൊച്ചച്ഛന്‍ ഓരോ ലോകകാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു. ചില കാര്യങ്ങള്‍ കണ്ണനും അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് അവനും ഓരോന്നിനും കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു. എന്നാലും അവന്‍റെ ശ്രദ്ധ ഇടയക്ക് പിന്നീലേക്ക് മാത്രമായി. പുറകില്‍ വശ്യമായി ചിരിച്ചോണ്ട് കാലുകള്‍ കവച്ചവെച്ച്, പുറത്തെ കാഴ്ചകള്‍ നോക്കിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞമ്മയില്‍ മാത്രമായി.