ബാലു പതിയെ ആ പേപ്പർ മുഖത്തേയ്ക്ക് അടുപ്പിച്ച് മണത്തു നോക്കി.
അവൾ “ഈൗൗ” എന്നൊരു ഭാവം മുഖത്ത് വരുത്തി, എന്നാൽ ആ രംഗങ്ങൾ അവൾ ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് മുഖഭാവത്തിൽ നിന്നും മനസിലാകുമായിരുന്നു.
ബാലു : “ഇതിൽ രോമമൊന്നുമില്ല.”
ശ്യാമ : “ശരിക്ക് നോക്ക് ചിലപ്പോൾ കാണും.” അവൾ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.
ബാലു : “എന്നാൽ നിനക്ക് അത് നേരിട്ടങ്ങ് കാണിക്കാൻ വയ്യേ?”
ശ്യാമ : “അയ്യെടാ.” അത് പറയുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി. ചുണ്ടിൽ ചെറിയ നാണം.
ബാലു : “അല്ല ഇഷ്ടമുണ്ടെങ്കിൽ മതി.”
ശ്യാമ : “ഇപ്പോ കിട്ടും, നോക്കിയിരുന്നോ.”
അവൻ ആ കടലാസ് ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി തിരിച്ച് ബാസ്ക്കറ്റിൽ തന്നെയിട്ടു.
ഇതു പോലെ പല ദിവസം ആവർത്തിച്ചു. അവൾക്ക് ഈ വൃത്തികേടുകൾ പുത്തരിയല്ലെന്നായി. പോരാത്തതിന് ബാലു ഇതെല്ലാം കാണിക്കുന്നത് തെല്ല് രസത്തോടെ ആസ്വദിക്കാനും തുടങ്ങി.
ഒരു ശനിയാഴ്ച്ച ഈച്ചയടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ ചോദിച്ചു.
ബാലു : “ഇന്ന് വാഷ്ബേസിനിൽ പോകുന്നില്ലേ?”
അവൾ മുഖം വീർപ്പിച്ചു.
ശ്യാമ : “എന്തിനാ?”
ബാലു : “ആ പേപ്പർ കിട്ടിയിട്ടു വേണം എനിക്കെന്റെ കാര്യങ്ങൾ തീർക്കാൻ.”
ശ്യാമ : “എന്ത് കാര്യം.”
ബാലു : “അതോർത്ത് ഒന്ന് ചെയ്യണം.”
ശ്യാമ : “ഇവിടെയോ?”
ബാലു : “ആ മുറിയിൽ.”
ശ്യാമ : “ശ്ശെ.”
ബാലു : “എന്ത് ശ്ശെ”
ശ്യാമ : “എനിക്കിതൊക്കെ ഓർത്തിട്ട് എന്തോ പോലാകുന്നു.”
ബാലു : “അത് കുഴപ്പമില്ല, ഞാൻ നിന്നെ പീഡിപ്പിക്കുന്നും മറ്റുമില്ലല്ലോ? നിനക്ക് ചേതമില്ലാത്ത ഒരു ഉപകാരം.”
ശ്യാമ : “എനിക്കിപ്പോൾ തോന്നുന്നില്ലെങ്കിലോ?”
ബാലു : “ഒന്ന് ശ്രമിച്ച് നോക്ക്.”
ശ്യാമ : “പോ അവിടുന്ന്.”
അവൻ പിന്നെ മിണ്ടിയില്ല.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അവൾ അകത്തേയ്ക്ക് പോയി.
തിരിച്ച് വന്നപ്പോൾ ടിഷ്യൂപേപ്പർ അവന്റെ കൈയ്യിൽ വച്ചുകൊടുത്തു.
ശ്യാമ : “ഇന്നാ”
അവൻ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
ബാലു : “ഞാനിതിൽ നക്കട്ടെ?”
ശ്യാമ : “എന്തു വേണേൽ ചെയ്തോ.” വലിയ ഗമയിൽ എന്തോ സാധാരണകാര്യം പോലെ കൂൾ ആയി അവൾ അതു പറഞ്ഞു.