ഞാൻ : എന്റെ ദേവിയമ്മ… വീട്ടിൽ ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ കൊണ്ട് പോയേനെ…. അവിടെ അമ്മയെ കൊണ്ട് പോകുമെല്ലോ മിത്ര ആഴ്ചയിൽ സിറ്റിയിലേക്ക്….
അവർ : ഹാ ഓരോന്നിന്റെ ഒക്കെ യോഗം ആണ് മോനെ…. നിന്റെ അമ്മയെ കണ്ടാൽ നോക്കാത്തവർ ഈ നാട്ടിൽ ഇല്ല…. അവൾ കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്നത് സൗന്ദര്യം മാത്രം അല്ല അവളുടെ ആ ഒരു വ്യക്തിത്വം കൂടെ ആണ്…. ഹാ…. അസൂയപ്പെടാൻ അല്ലെ ഞങ്ങൾക്ക് പറ്റൂ….
ഞാൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു…. ആ പനിനീർ പൂവ് പോലെ ഉള്ള എന്റെ അമ്മയെ ആണെടീ പൂറീ മോളെ നിന്റെ മോനും കൂട്ടുകാരനും പണ്ണി നശിപ്പിച്ചത്…. അതിന് പകരം തരാൻ ഉള്ള നാശത്തിന്റെ വിത്ത് നിന്റെ ഈ വീട്ടിൽ നട്ടു വളർത്താൻ ആണ് ഞങ്ങൾ ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നത്….
ഞാൻ വീണ്ടും പുകഴ്ത്തി പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു….
അവസാനം ഒന്ന് ചോദിച്ചു….
ദിവാകരൻ അങ്കിൾ എവിടെ ആളിനെ കണ്ടിട്ട് കുറെ ആയല്ലോ?
അവർ : ഹാ അങ്ങേര് എങ്ങോട്ടേലും പോയാൽ പിന്നെ മിനിമം ഒരാഴ്ച കഴിയാതെ ഇങ്ങോട്ട് കെട്ടിയെടുക്കില്ല…. ഇന്നലെ ദേ വരുന്നു എന്നും പറഞ്ഞു പോയ മനുഷ്യനാ…. ഫോൺ പോലും ഉപയോഗിക്കാറില്ല…. വന്നാൽ വന്നു പോയാൽ പോയി…
ഞാൻ : ഇങ്ങനെ ഒരു സുന്ദരി പെണ്ണിനെ കെട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നിട്ട് ഇവിടെ ഇട്ടിട്ട് കഷ്ടപ്പെടുത്തുവാ അയാൾ….അങ്കിൾ എന്തായാലും നല്ല ആളാ…
അവർ : ഒന്ന് നെടുവീർപ്പ് ഇട്ടു കൊണ്ട് “ഹാ ഓരോരുത്തരുടെ തലയിൽ എഴുത്തു അല്ലാതെ എന്താ പറയുക….
ഞാൻ : ദേവിയമ്മയ്ക്ക് ഇട്ടിട്ട് പൊയ്ക്കൂടേ…. വെറുതെ ഇങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെട്ട് ജീവിക്കാൻ ആയിട്ട്….
അവർ : അയ്യെടാ…. നാട്ടുകാർ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കും…. എന്റെ മോളെ ഒന്ന് കെട്ടിച്ചു വിട്ടാൽ പിന്നെ എനിക്ക് സമാധാനം ആവത്തൊള്ളൂ അതുവരെ എങ്കിലും പിടിച്ചു നിന്ന്നോക്കേണ്ടേ മഹേന്ദ്രാ….
അവർ പച്ചക്കറി എല്ലാം അപ്പോഴേക്കും അരിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു….
അവർ :തട്ടിന്റെ മുകളിൽ വലിയ പാത്രം ഇരിപ്പുണ്ട് അതൊന്ന് എടുത്തു തന്നിട്ട് മോൻ പൊക്കോ…. വീട്ടിൽ ആരെങ്കിലും വന്നാൽ മാത്രം അതെടുക്കൂ…