Posted by ഉമേ.. വല്ലാത്ത ക്ഷീണം.. ഞാൻ കിടക്കാൻ പോകുവാണ്..
ഞാൻ ഗസ്റ്റ് റൂമിൽ കിടക്കയിലെ ഷീറ്റ് മാറ്റി വിരിച്ചിട്ടുണ്ട്.. ചേച്ചി പോയി കിടന്നോളൂ…
ഓഹ്.. ഗസ്റ്റ് റൂം ഒന്നും വേണ്ട ഉമേ…
ഞാൻ വിജയേട്ടന്റെ റൂമിൽ കിടന്നോളാം.. നിങ്ങൾ അമ്മയും മകളും രഘുവിന്റെ കൂടെയല്ലേ കിടക്കുന്നത്.. വിജയേട്ടൻ പാവം ഒറ്റക്കല്ലേ..
അംബികയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് താൻ നിൽക്കുന്നിടം പിളർന്ന് പതാളത്തിലേക്ക് താഴ്ന്നു പോയെങ്കിൽ എന്ന് ഉമ ആത്മാർത്ഥമായി ആഗ്രഹിച്ചുപോയി..
സൗമ്യയുടെയും സ്ഥിതി വ്യത്യസ്തമല്ലായിരുന്നു…
അവരുടെ പ്രതികരണത്തിനു കാത്തു നിൽക്കാതെ അംബിക വിജയരാഘവന്റെ റൂമിലേക്ക് കയറി പോയി… സൗമ്യയുടെ ബെഡ്ഡ് റൂമിലെ കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്ന രഘുവിന്റെ രണ്ടു സൈഡിലായി ഉമയും സൗമ്യയും ഇരിക്കുന്നു…
ആരും ഒന്നും സംസാരിക്കുന്നില്ല…
കനത്ത മൗനം അവർക്കിടയിൽ വാൻ മതിൽ പോലെ ഉയർന്നു നിന്നു…
ഓരോരുത്തരും ഓർത്തു കൊണ്ടിരുന്നത് അംബികയെ കുറിച്ചാണ്..
അമ്മ തന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു റോളിൽ വരുമെന്ന് അവൻ ഓർത്തില്ല.. ഒരു വാക്കുകൊണ്ട് പോലും എതിർക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലായി പോയി താൻ…
ഉമയുടെ ചിന്തയിൽ സങ്കടമായിരുന്നു മുഴച്ചു നിന്നത്… താൻ അവഹേളിച്ചതിനും അപമാനിച്ചതിനും വിജയേട്ടൻ പ്രതികാരം ചെയുകയാണ്..
കല്യാണം കഴിഞ്ഞ നാൾ മുതലുള്ള ഓരോ കാര്യവും അവളുടെ മനസിലൂടെ കടന്നുപോയി…
രഘുവിനെ കണ്ടു മുട്ടുന്നത് വരെ വിജയേട്ടനെ താൻ അത്മർത്ഥമായി സ്നേഹിച്ചിരുന്നു …
ഇവൻ തന്ന സുഖങ്ങളിൽ ഞാൻ മയങ്ങിപ്പോയി.. അറിയാത്ത കിട്ടാത്ത സുഖമൊക്കെ അനുഭവിച്ചപ്പോൾ അത്‌ തുടരാൻ വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥയിൽ താനെത്തി…
തെറ്റ് എന്റെ മാത്രമല്ല… ഈ സുഖങ്ങൾ ഒക്കെ എനിക്ക് നിഷേധിച്ച വിജയേട്ടനും കുറ്റക്കാരൻ അല്ലേ…
ഉമയുടെ ചിന്തകൾ അങ്ങിനെയാണ് പോയത്.. ഇപ്പോഴും കുറ്റങ്ങൾ വിജയരാഘവന്റെ കൂടി ചുമലിൽ ചാരി വെയ്ക്കാൻ നോക്കുകയാണ് ഉമയുടെ മനസ്…
സൗമ്യ ചിന്തിച്ചത് താൻ ഇനി എങ്ങിനെ അമ്മായിഅമ്മയെ അഭി മുഖീകരിക്കും എന്നാണ്…
ഞാനും അമ്മയും ചേർന്നാണ് അവരുടെ മകനെ പങ്കിട്ട് എടുത്തിരുന്നത് എന്ന് അവർക്ക് മനസിലായി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…
അന്ന്യോന്യം മിണ്ടാതെ കുറേ നേരം ഇരുന്നിട്ട് ഉമ എഴുനേറ്റ് ഞാൻ കിടക്കാൻ പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അംബികക്കായി ഒരുക്കി ഇട്ടിരുന്ന ഗസ്റ്റ് റൂമിലേക്ക് നടന്നു…