നേരത്തെ വരുന്ന സമയം ഫോണിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് അംബിക റെഡിയായി നിൽക്കുകയായിരുന്നു…
വിജയരാഘവൻ നിർബന്ധിച്ചതുകൊണ്ട് സമ്മതിച്ചു എങ്കിലും അയാളുടെ കൂടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ നല്ല മടിയുണ്ടായിരുന്നു അംബികക്ക്…
ഉമയെ എങ്ങിനെ അഭിമുഖീകരിക്കും എന്നതായിരുന്നു അവളുടെ പ്രശ്നം…
അംബികയുടെ ബുദ്ധിമുട്ട് മനസിലായ വിജയരാഘവൻ പറഞ്ഞു.. നീ ഒട്ടും മടിക്കേണ്ട.. ഉമ ഒരക്ഷരം മിണ്ടില്ല.. അവിടെ ചെല്ലുമ്പോൾ നിന്റെ മനോധർമ്മം പോലെ ഉമയോടും സൗമ്യയോടും സംസാരിക്കുകയും പ്രാർത്തിക്കുകയും ചെയ്തുകൊള്ളു…
അത് ഏതു രീതിയിൽ ആണെങ്കിലും കുഴപ്പമില്ല..എന്തിനും ഞാൻ കൂടെയില്ലേ..
അയാൾ ധൈര്യം കൊടുത്തത്തോടെ അംബിക ഉഷാറായി.. അവിടെയുള്ള അമ്മയും മകളും പതിവൃതകൾ ഒന്നും അല്ലല്ലോ…
യാത്രക്കിടയിൽ കിട്ടിയ സമയം കൊണ്ട് സൗമ്യയോടും ഉമയോടും സ്വീകരിക്കേണ്ട രീതികൾ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു ഉറപ്പിച്ചു…
പതിവില്ലാതെ ടാക്സിയിൽ വന്നിറ ങ്ങിയ വിജയരാഘവന്റെ ഒപ്പം അംബികയെ കണ്ട് ഉമയും സൗമ്യയും ഒന്ന് അമ്പരന്നെങ്കിലും വഴിക്ക് എവിടെയെങ്കിലും വെച്ചു കണ്ടപ്പോൾ കയറ്റി കൊണ്ട് പോന്നതായിരിക്കും എന്ന് കരുതി അവർ സമാധാനിച്ചു…
വീട്ടിലേക്ക് കയറിയ അംബിക തികച്ചും സ്വഭാവിക രീതിയിൽ തന്നെ ഉമയോടും മകളോടും കുശലം ചോദിച്ചു…
ആ ഉമേ.. ഞാൻ രണ്ടു ദിവസം ഇവിടെ ഉണ്ടാകും.. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു പോയാൽ മതിയെന്നാണ് വിജയേട്ടൻ പറയുന്നത്.. രണ്ടു ദിവസമല്ലേ എന്ന് വിചാരിച്ച് ഞാനും അങ്ങ് സമ്മതിച്ചു…
ഉമക്ക് ഒന്നും അങ്ങട്ട് മനസിലാകുന്നില്ല.. അവൾ അംബിക പറയുന്നത് കേട്ട് മിഴങ്ങസ്യാന്ന് നിൽക്കുകയാണ്…
ഇതിനിടയിൽ അംബിക വിജയരാഘവന്റെ റൂമിലേക് കയറി വാതിൽ അടച്ചു…
അംബികയെ നോക്കി വിജയൻ ഒരു തംസ് അപ്പ് കാണിച്ചു…
ഒന്നും മനസിലാക്കാതെ നിന്ന ഉമയോട് സൗമ്യ പറഞ്ഞു…
അമ്മേ.. അമ്മയെന്താ ഇങ്ങനെ മിഴിച്ചു നിൽക്കുന്നത്..അമ്മക്ക് വല്ലതും മനസിലാകുന്നുണ്ടോ…
അതെന്താ നിന്റെ അമ്മായിഅമ്മ വിജയേട്ടന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയത്…
എന്റെ അമ്മേ… അച്ഛൻ പണി ഇന്നലെ അല്ല ഇന്നാ തുടങ്ങിയത്…
ഇനി അമ്മ കിടന്ന സ്ഥലത്ത് രഘുവേട്ടന്റെ അമ്മയാണ് കിടക്കാൻ പോകുന്നത്…
രഘുവേട്ടനിട്ട് അച്ഛൻ പണി കൊടുത്തതാണ്…
ശ്ശേ.. ഇനി എന്താടീ ചെയ്യുക…
ആഹ്.. നമുക്ക് നോക്കാം ഇത് എവിടെവരെ പോകും എന്ന്.. അമ്മ വിഷമിക്കാതെ ഇരിക്ക്…