പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് സംസാരിച്ചത് മുഴുവൻ മൂന്നാമത്തെ ആളായിരുന്നു. അവളുടെ പേര് അർച്ചന. അവളുടെ മുഖം കാണാൻ ആർക്കും തന്നെ സാധിച്ചില്ല എന്തെന്നാൽ കൊറോണ മാറിയിട്ടും അവൾ മാസ്ക് മാറ്റാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ എനിക്ക് അവളോട് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു വികാരം ഉള്ളിൽ ഉടലെടുത്തു. എന്തെന്നാൽ അവൾ എത്രത്തോളം സുന്ദരിയാണെന്ന് അവളുടെ കണ്ണുകൾ തന്നെ പറയും അത്രയ്ക്കും മനോഹരമായ കണ്ണുകൾ ആയിരുന്നു അവൾക്ക്. അവളെ എനിക്ക് എൻറെ ഭാര്യയായി കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ഞാൻ ആശിച്ചു പോയിരുന്നു.
പക്ഷേ അവൾ ഒരു പഠിപ്പിയും അതിലുപരി അതി സുന്ദരിയായതുകൊണ്ടും. ഏതെങ്കിലും ഒരുത്തനുമായി അവൾ കമിറ്റഡ് ആയിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ എൻറെ മനസ്സിൽ ജനിച്ച ആ ഒരു വികാരത്തെ അവിടെ വെച്ച് തന്നെ ഞാൻ കുഴിച്ചുമൂടി. അങ്ങനെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോകേ. മറ്റൊരു കോളേജിലെ വോളിബോൾ ടീമുമായി ഒരു ഫ്രണ്ട്ലി മാച്ച് ഞങ്ങളുടെ കോളേജിൽ വെച്ച് നടക്കാൻ ഇടയായി.
ഗ്രൗണ്ട് ആണെങ്കിൽ എൻറെ ക്ലാസിന്റെ തൊട്ടടുത്ത് തന്നെയായിരുന്നു അതായത് പണ്ടുള്ള വീടുകളിലെ നടുമുറ്റം പോലത്തെ സ്ഥലത്തായിരുന്നു കോർട്ട് അതായത് ചുറ്റും ക്ലാസ്സ് അതിൽ നടുവിൽ ആയിട്ട് കോർട്ട്. അങ്ങനെ എല്ലാവരും കളികാണാനായി എത്തി എൻറെ ക്ലാസിൽ ഉള്ളവർക്ക് ക്ലാസ് ടെസ്റ്റ് ആയതിനാൽ. സെക്കൻഡ് മാച്ച് മുതൽ ഇറങ്ങിയാൽ മതിയെന്ന് കോച്ച് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ എക്സാം കഴിഞ്ഞ് ക്ലാസിലെ എല്ലാവരും ഞാനും അടക്കം അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയി ആ കളി മറ്റേ ടീം ജയിക്കുകയുണ്ടായി.
അടുത്ത കളി ഇറങ്ങാനായി കോച്ച് എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. സമയമില്ലാത്തതിനാൽ ഞാൻ ഗ്രൗണ്ടിൽ വച്ച് തന്നെ എന്റെ ഷർട്ട് മാറ്റാൻ തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ഷർട്ട് ഊരിയപ്പോൾ എല്ലാവരുംതന്നെ എന്നെ ഉറ്റു നോക്കുന്നു. കാരണം അത്രയ്ക്ക് നല്ലൊരു ബോഡിയായിരുന്നു എനിക്ക്. അപ്പോൾ അതാ അർച്ചനയുടെ കൂട്ടുകാരി മായ പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു എന്തു ഭംഗിയാടി അവനെ കാണാൻ നീ ഒന്നും നോക്കിക്കേ എന്ന്. അത് കേട്ടപാടെ ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി അവൾ ആണെങ്കിൽ ചൂളി പോയി. എന്നിരുന്നാലും ഒരു പുഞ്ചിരി അവൾക്ക് സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ കളിക്കളത്തിൽ ഇറങ്ങുകയും നല്ല പ്രകടനം കാഴ്ചവെക്കുകയും.