Posted by
പയ്യെ.. വളരെ പയ്യെ വിറക്കുന്ന കാലുകളുമായി ഞാൻ പടികൾ ഇറങ്ങാൻ ആരംഭിച്ചു… താഴെ ഹാളിൽ പൂർണമായ നിശബ്ദതയും വെളിച്ചം കടക്കാൻ മടിക്കുന്ന ഇരുട്ടുമാണ്. അമ്മയെ ഒന്ന് വിളിക്കണം എന്ന് തോന്നി എങ്കിലും പപ്പയെ അത് പ്രകോപിപ്പിച്ചാലോ എന്ന ഭയം കാരണം വളരെ പണിപ്പെട്ട്, ശ്വാസം പോലും ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ എടുത്തു…
കൈയിലുള്ള മെഴുകുതിരി വെട്ടത്തിൽ, ഞാൻ പോലും അറിയാതെ നിഴൽ എന്നേ പിന്തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു… പടികൾ ഇറങ്ങി താഴെ ഹാളിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും സകല ഫർണീച്ചറും നിലത്ത് മറിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. നിറയെ കുപ്പിച്ചില്ലുകൾ, പേപ്പറുകൾ, ഷോ കേസിൽ വെച്ചിരുന്ന അലങ്കാര വസ്തുക്കൾ ട്രോഫികൾ എല്ലാം… ഭയം കൊണ്ട് ഞാൻ അടിമുടി വിറക്കാൻ തുടങ്ങി… പെട്ടന്ന് അടുക്കളയിൽ നിന്നുമൊരു ഊർദ്വശ്വാസം കേട്ടു.. അമ്മയുടെ…!! ഞാൻ ഞെട്ടി വിറച്ച് അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടി… എല്ലായിടവും തിരഞ്ഞു. കിച്ചൺ ക്യാബിനറ്റിൻ്റെ അടിയിൽ നിന്നുമാണത്. ഞാൻ പയ്യെ കുനിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടത്, പേടിച്ച് കൂനിക്കൂടി ഇരിക്കുന്ന അമ്മയെയാണ്. എന്നേ കണ്ടതും അമ്മ ഒന്ന് ഞെട്ടി. എന്തിനാ താഴേക്ക് വന്നതെന്ന് എന്നോട് ആംഗ്യത്തിൽ ചോദിച്ചു. ഞാൻ എന്തെങ്കിലും പറയും മുൻപ് ചുണ്ടിൽ കൈ വെച്ച് ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കരുത് എന്ന് കാണിച്ചു… പെട്ടന്ന് അമ്മ എൻ്റെ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി. അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ ഭയം കൊണ്ട് വികസിച്ചു… പിറകിൽ ആരോ ഉണ്ടെന്നത് പോലെ…
ഞാൻ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയതും പുറകിൽ പപ്പ..!!!
മുടിയൊക്കെ പാറി പറന്ന്, കണ്ണ് ചുവന്ന് തുടുത്ത് അതിഭീഭത്സമാം വിധം വന്യതയുള്ള മുഖവുമായി ഒരു മൃഗത്തെ പോലെ അയാൾ എൻ്റെ നേർക്ക് മുരണ്ടു… അയാളുടെ ഇടത് കൈയിൽ, അടിഭാഗം പൊട്ടിയ ഒരു മദ്യകുപ്പിയും ഉണ്ട്. ഞാൻ ഭയന്ന് വിറക്കാൻ തുടങ്ങി… മെഴുകുതിരി വെട്ടത്തിൽ അയാളുടെ മുഖവും കൈയിൽ ഇരിക്കുന്ന കുപ്പിയും മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളൂ… ബാക്കിയെല്ലാം കൂരിരുട്ടാണ്. എന്നേ കണ്ടതും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ പിശാചിനെ പോലെ തിളങ്ങി.. ഒപ്പം കയ്യിലിരിക്കുന്ന കുപ്പിയുടെ പൊട്ടിയ വക്കുകളും…
‘ചിക്’.. ആ കുപ്പി വായുവിൽ ഉയർന്നു താണു…
രക്തം ചുമരിലേക്ക് ചിതറിത്തെറിച്ചു…