പഠിച്ചതൊക്കെ ബാംഗ്ലൂർ ആയോണ്ട് ഇവിടെ പിന്നെ ഫ്രെണ്ട്സ് എന്ന് പറയാനും അധികമാരുമില്ല, സൊ ഞാൻ ഒഴിവു കിട്ടുമ്പോ എന്റെ R15ൽ രുചിക്കൂട്ടുകൾ തേടിയുള്ള യാത്രയിലും ബാക്കി സമയം ചിലതൊക്കെ എന്റെ കലവറയിൽ പരീക്ഷിച്ചും ഒപ്പം കോഡെഴുത്തുമായി ജീവിതം മുന്നോട്ടു കൊണ്ട് പോകുന്നു.
ബിരിയാണി എന്ന് പേര് ഒരു കഥയ്ക്ക് ഇടാനുള്ള കാരണമെന്താണ് നിങ്ങളിൽ പലരും ആലോചിച്ചു കാണുമല്ലേ? എന്താണെന്നു കഥയിലെ ഒരു സന്ദർഭത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക് തന്നെ മനസിലാകും, ഇതൊരു കമ്പി സാമ്രാജ്യം ആയതുകൊണ്ട് ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്ന എന്റെയീ കഥയിൽ അത്രക്കൊന്നും നിങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കരുത്, പക്ഷെ നിങ്ങളെ നിരാശപ്പെടുത്തില്ല എന്ന് ഞാനുറപ്പു തരുന്നു, കാര്യം 25 വയസായിട്ടും ബാംഗ്ലൂരിൽ പഠിച്ചിട്ടും ഞാനൊരു കന്യകനാണ്, ഞാൻ അതിനായി ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും ശെരി, നമുക്ക് മനസിൽ തട്ടി പ്രേമം തോന്നുന്ന പെൺകുട്ടിക്ക് കൊടുക്കാൻ ഞാനെന്നെ തന്നെ മാറ്റിവെച്ചു കാത്തിരിക്കുക ആയിരുന്നു. എനിക്ക് കേരളത്തിലെ നാടൻ സൗന്ദര്യത്തോടു വലിയ ഭ്രമം ഒന്നുമില്യ, ഇഷ്ടം കൂടുതലും തുർകിഷ് റഷ്യൻ സുന്ദരിമാരോടാണ്. ഓരോരുത്തർക്കും ഒരു ടെസ്റ്റ് കാണുമല്ലോ….ഹിഹി.!
അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോഴാണ് മിസ്. ഋതുരാധ, സോറി മിസ് അല്ല മിസ്സിസ് ആണ് മാറിപ്പോയി, തത്കാലം ഋതു, അതുമതി അല്ലെങ്കിൽ ഋതു ചേച്ചി എന്റെ പ്രോജെക്ടിൽ മാനേജർ ആയി ജോയിൻ ചെയ്യുന്നത്. അധികം ആരോടും വലിയ കമ്പനികൂടാത്ത ഒരു ഇന്ട്രോവേർഡ് ആയിരുന്നു ഇഷ്ടക്കാരി, ഒപ്പം സ്വന്തം ജോലിയിൽ ആത്മാർഥത കൂടുതലുള്ള പ്രകൃതവും. പിന്നെ ഒരു കാര്യം, ഓഫീസ് നിയമങ്ങൾ പ്രകാരം ചേച്ചി എന്നൊന്നും ഒരാളെ വിളിക്കാൻ പാടുള്ളതല്ല. എങ്കിലും ഞാൻ ആരുമില്ലാത്തപ്പോൾ ഋതുരാധയെ, ഋതുചേച്ചി എന്ന് വിളിക്കാനിഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു, മലയാളിയായിപ്പോയില്ലേ എന്ത് ചെയ്യാം……
ചേച്ചി വന്ന് ഒരാഴ്ചയ്ക്ക് ശേഷമാണ് ഞങ്ങൾ ശരിക്ക് പരിചയപ്പെടുന്നത് തന്നെ. കക്ഷിക്ക് 30 വയസ്സായിരുന്നു. പക്ഷെ കണ്ടാൽ പറയില്ല, ഒട്ടും മലയാളിത്തമുള്ള മുഖവും ശരീരവും അല്ല ഋതുവിന്റെ, വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് നാല് വർഷമായി, കുട്ടികൾ ഇതുവരെയില്ല. ഭർത്താവ് ശരൺ ഒരു ഷിപ്പിംഗ് കമ്പനിയിൽ ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു. ചേച്ചി ഞങ്ങളുടെ പ്രോജെക്ടിൽ ജോയിൻ ചെയ്യുന്നതിന് ഒരു മാസം മുൻപോ മറ്റോ അദ്ദേഹം ജോലി ചെയ്തിരുന്ന ഷിപ്പിംഗ് കമ്പനിയുടെ ജർമനി ഓഫീസിലേക്ക് സ്ഥാനക്കയറ്റം ലഭിച്ച് പോയി. അവിടെ ചെന്ന് ചേച്ചിയെയും അവിടേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോകാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകളിൽ ആയിരുന്നു അയാൾ.