അമ്മയെന്ന സൗഭാഗ്യം [കരിങ്കാലൻ]

 

നിൽക്ക്… നിൽക്ക്….ഇപ്പൊ ഒന്നും വേണ്ട….നീ ഞാൻ പറഞ്ഞപോലെ ചെയ്യ്‌. 

 

അമ്മയ്ക്ക് പേടി ഇല്ലെ…ഇങ്ങനെ നിൽക്കാൻ…

 

എന്തിന്….

 

അല്ല ആരെങ്കിലും പെട്ടന്ന് വന്നാൽ….

 

അമ്മ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

 

കണ്ണാ..അപ്രതീക്ഷിതമായി ആരും വന്നില്ലെങ്കിൽ ഇന്ന് വൈകുന്നേരം അവർ വരുന്നതുവരെ നിന്റെ അമ്മ ഇങ്ങനെ തന്നെ നിൽക്കും… നീ നോക്കിക്കോ…!!

…സംസാരിച്ചു നിൽക്കാൻ സമയമില്ല പെട്ടന്നു പണി തീർക്കേണ്ടതാണ്…

 

 എന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. ഞാൻ സ്വപ്ന ലോകത്തിൽ എന്നപോലെ തിരിഞ്ഞുനടന്നു. പല്ലുതേച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒന്നു കുളിച്ചേക്കാം എന്നു തോന്നി. കുളി കഴിഞ്ഞ് ഡൈനിംഗ് ടേബിളിൽ എത്തിയപ്പോൾ അമ്മ ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് അവിടെ വച്ചിരിക്കുന്നു. അത് കഴിച്ച് കൈകഴുകി അമ്മയെ നോക്കാൻ അടുക്കളയിൽ ചെന്നപ്പോൾ അമ്മയെ അവിടെങ്ങും കണ്ടില്ല. അടുപ്പിൽ അരി വച്ചിട്ടുണ്ട്. വീടിന്റെ അകത്തു മുഴുവൻ നോക്കിയിട്ടും കണ്ടില്ല. അടുക്കള വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ ഞാൻ കണ്ടത് ഞെട്ടിക്കുന്ന കാഴ്ചയായിരുന്നു. നൂൽന്ധമില്ലാതെ നിന്നുകൊണ്ട് അമ്മ തുണി വിരിക്കുന്നു, വീടിനു പുറത്ത്. 

 

എന്താ അമ്മേ ഇത്…ആരെങ്കിലും കാണില്ലേ…

 

ഇവിടെ നിന്നാൽ അങ്ങിനെ ഒന്നും ആരും കാണില്ലെട…

 

ശെരിയാണ്…. ഓരാൾ പൊക്കത്തിൽ വീടിനുചുറ്റും മതിലുണ്ട്, മതിലിനോട് ചേർന്ന് ചുറ്റും മരങ്ങളും ചെടികളും ആവശ്യത്തിനുണ്ട്, ആരും അത്ര പെട്ടെന്ന് കാണില്ല..എങ്കിലും ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കിയാൽ കാണുകയും ചെയ്യാം. 

 

ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ഇന്നിനി ഒന്നും ഇടില്ലാ എന്ന്.

 

അമ്മയ്ക്ക് ഇത്രയ്ക്ക് ധൈര്യമൊക്കെ ഉണ്ടോയിരുന്നോ…?

 

സ്വന്തം മകനു കിടന്നു കൊടുക്കാൻ ധൈര്യം കാണിച്ചവളല്ലെ ഞാൻ..!!പിന്നെയാ…

ഇൗ അമ്മയുടെ ധൈര്യം നീ കാണാൻ ഇരിക്കുന്നതേ ഉള്ളു…!

 

തുണി എല്ലാം വിരിച്ചുകഴിഞ്ഞ് അമ്മ ബക്കറ്റും എടുത്ത് തിരിച്ചു വന്നു.