“അത് പിന്നെ..മമ്മി, ഞാൻ വിവേകിൻ്റെ ഫ്ളാറ്റിൽ പോയിരുന്നു. വേറെയും ഫ്രണ്ട്സും ഉണ്ടായിരുന്നു”, മനു പറഞ്ഞു. “ശരി. വാ, ചായ എടുത്തു വെക്കാം”, ഗീത അവൻ്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തോട്ടു കയറി. ഗീത അടുക്കളയിലോട്ടു പോയപ്പോൾ മനു റൂമിൽ പോയി. അവൻ ബെഡിലിരുന്നു ഇന്നത്തെ സംഭവങ്ങൾ എല്ലാം ഓർത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. മമ്മി ഇത്രയും നല്ല ചരക്കായിരുന്നെന്നു ഇന്നാണോ തനിക്കു മനസിലായത്? അവൻ ആലോചിച്ചു.
അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഗീത ചായ കൊണ്ട് വന്നു കൊടുത്തു. ഗീത പോയപ്പോൾ ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ രോഹിതിനെ വിളിച്ചാലോന്ന് ഓർത്തു. ചായ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞു അവൻ രോഹിതിനെ വിളിച്ചു.
“എൻ്റെ ഒരു ബുക്ക് ഞാൻ അവിടെ മറന്നു വെച്ചിരുന്നു. നീ കണ്ടായിരുന്നോ?”, മനു ചോദിച്ചു. രോഹിതിൻ്റെ മനസ്സിൽ വന്നത് വേറെ ഒരു കാര്യം ആയിരുന്നു. ആ ഫ്ളാറ്റിൽ താമസിക്കുന്നത് വിവേക്. അപ്പോൾ അവനെ വിളിച്ചു ചോദിക്കുന്നതിനു പകരം ഇവൻ തന്നെ എന്തിനു വിളിക്കണം?. അപ്പോൾ ബുക്കല്ല കാര്യം.
“രോഹിത്, നീ കേൾക്കുന്നുണ്ടോ?”. വീണ്ടും മനു. “ഉം. ഉണ്ട്”, രോഹിത് പറഞ്ഞു. വീണ്ടും അവർക്കിടയിൽ സൈലൻസ്. മനുവിന് തോന്നി രോഹിതിന് കാര്യം മനസിലായെന്നു. ശേ, വേണ്ടായിരുന്നു. ഇനിയിപ്പോൾ എന്ത് പറയും? മനു ആലോചിച്ചു.
“മനു, നീ പോയിട്ട് തിരിച്ചു വന്നായിരുന്നോ?”, രോഹിത് ചോദിച്ചു. “ഉം”, മനു മൂളി. വീണ്ടും സൈലൻസ്.
“എടാ, സോറി. ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ ഒന്നും..എൻെറ കാര്യം അവന്മാര് പറഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ സംസാരം ആ വഴിക്കു പോയതാണ് അളിയാ”, രോഹിത് പറഞ്ഞു. “സാരമില്ലടാ. ആദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ വല്ലാതെ ആയി പോയി”, മനു പറഞ്ഞു. “അളിയാ, താങ്ക്സ്. നിന്നെക്കുറിച്ചു ഞങ്ങൾ ഇതിനു മുമ്പ് അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടേയില്ല”, രോഹിത് പറഞ്ഞു.
“അല്ലടാ, എന്നാലും നീയെങ്ങനെയാടാ സ്വന്തം മമ്മിയെ കളിക്കുന്നേ?” മനു ചോദിച്ചത് കേട്ട് വേറെ ഒരാൾ ഞെട്ടി. റൂമിൻ്റെ പുറത്തു കൂടെ നടന്നു പോയ ഗീത . ഈശ്വരാ! ഇവൻ ആരോടാ ഈ ചോദിക്കുന്നത്?. ഗീതയോർത്തു.
“എടാ, കേൾക്കാമോ? രോഹിത്, നീ പോയോ? ഹലോ”, മനു ചോദിച്ചു. അത് കേട്ട് ഗീതക്ക് വിശ്വാസം വന്നില്ല. പ്രിയ മകൻ രോഹിതിന് കളിക്കാൻ കൊടുക്കുന്നുണ്ടെന്നോ? അവൾ തൻ്റെ അടുത്ത ഫ്രണ്ടാണ്. എന്നിട്ടും അവൾ ഇങ്ങനെ ഒരു കാര്യം തന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ആ, ബെസ്റ്റ്!. ഞാൻ എന്നാ മണ്ടിയാ, ഇതൊക്കെ ആരേലും ആരോടെങ്കിലും പറയുമോ? ഗീതയോർത്തു.