Posted by ഗൗരിയമ്മ: ങാ അതൊരു സഹായം ആവല്ലോ…
രാമന്‍: എന്ത് സഹായം..? അവിടെ എല്ലാത്തിനും പണിക്കാരികള്‍ വേറെയുണ്ട്..
ഗൗരിയമ്മ: വിശേഷം പറയലൊക്കെ വീട്ടില്‍ കയറീട്ട്.. മോളെ അനിതേ ആ ബാഗെടുത്തോ അമ്മാവന്റേതാ..
എന്ന് പറഞ്ഞു പോവുന്ന ഗൗരിയമ്മ. ബാഗെടുക്കാന്‍ കുനിയുന്ന അനിതയുടെ ചന്തിയില്‍ രാമന്‍ ഒന്ന് തടവി. ഞെട്ടലോടെ അനിത അമ്മാവനെ നോക്കുമ്പോളേക്കും അയാള്‍ മുഖം തിരിച്ച് ഗൗരിയമ്മയുടെ പിന്നാലെ പോവുകയായിരുന്നു.
വീടിനുള്ളില്‍ കയറിയ ഗൗരിയമ്മ: മോളെ ആ ബാഗ് മുകളിലെ മുറിയില്‍ കൊണ്ടുവെച്ചോ…
രാമന്‍: മുകളില്‍ ആരാ കിടക്കുന്നേ…
ഗൗരിയമ്മ: അവിടെ വിനോദും അനിതയും.
രാമന്‍: അത് വേണ്ട ചേച്ചി.. ഞാന്‍ ഇവിടെ ഈ കോണി ചുവട്ടില്‍ ചായ്പ്പില്‍ കിടന്നോളാം…
ഗൗരിയമ്മ: നിന്നെ ചായ്പ്പില്‍ കിടത്തേ.. അത് ശരിയാവില്ല…
രാമന്‍: അത് മതി ചേച്ചി.. കാരണം എനിക്ക് മൂത്ര ശങ്ക രാത്രിയായാല്‍ കൂടുതലാ.. അതാ..
ഗൗരിയമ്മ: അങ്ങനെയെങ്കില്‍ ആയിക്കോ.. മോളെ അനിതേ അവിടെ ബാഗ് വെച്ച് നീ പോയി ഒരു ചായയിട്ടൊ…
ഇതുകേട്ട് ബാഗ് കോണി ചുവട്ടിലെ ദിവാന്‍കോട്ടില്‍ ബാഗ് വെച്ച് അടുക്കളയിലേക്ക് പോവുന്ന അനിതയുടെ ചുമ്മലില്‍ പിടിച്ച് നിര്‍ത്തി പുറം തുറന്ന ചുരിദാറിന്റെ പുറത്ത് കഴുത്തിന് താഴെ ദൃശ്യമായ ആ നഗ്‌നമേനിയില്‍ തലോടികൊണ്ട്
രാമന്‍: മോളെ പഞ്ചാര കൂടുതലിട്ടോ.. അമ്മാവന് ഷുഗറൊന്നും ഇല്ല..
ഗൗരിയമ്മ: ഉം നിനക്ക് അല്ലെങ്കില്‍ ദൈവം നല്ല ആരോഗ്യം തന്നു. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ ഒരു സഹായമായി..
ഇതുകേട്ട് മൂളി പിന്‍തിരിഞ്ഞു പോവുന്ന അനിതയുടെ പിന്നാമ്പുറത്തേക്ക് രാമന്‍ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. ആ താളം പിടിത്തം അയാള്‍ നന്നായി ആസ്വദിച്ചു.
ഗൗരിയമ്മ: നീ ഇന്നലെ കടയില്‍ ചെന്നുവെന്ന് മക്കള്‍ പറഞ്ഞു.
രാമന്‍: ങാ ടൗണില്‍ പോണ്ട കാര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.. ആട്ടെ അംബിക എവിടെ..?
ഗൗരിയമ്മ: മോളെ അനിതേ.. അംബിക കുളിച്ച് വന്നോ…
ചായ ഉണ്ടാക്കികൊണ്ട് അനിത: ഇല്ല അമ്മേ.. ചേച്ചി കുളിക്കുകയാ…
രാമന്‍: കുറെ കാലമായില്ലേ ഇങ്ങോട്ടൊക്കെ വന്നിട്ട്.. ഞാന്‍ പറമ്പൊക്കെ കണ്ട് വരാം..
ഗൗരിയമ്മ: ങാ നീ ചെന്ന് കാണ്.. എനിക്ക് പണ്ടത്തെപോലെ നടക്കാന്‍ വയ്യ…